30 พฤษภาคม 2550 07:29 น.
เพียงพลิ้ว
ถอดหัวใจใส่กระดาษ....วาดฝัน
ร้อยรำพันความแน่นหนัก.....รักแน่
เขียนรู้สึกลึกสุดห้วง....ดวงแด
มอบให้แด่เธอผู้เดียว....เกี่ยวใจ
ค่อนดึกเฝ้าเล่าตัวตน....คนหนึ่ง
ร่ายรำพึงผ่านอักษร....กลอนใส
ความเสนอหวังเธอเชื่อ....เนื้อใน
นึกคิดใดเขียนบอกหมด...จดจาร
หากสงสัยในเนื้อหา.....ท้าถาม
กังขาความที่ฉันเขียน......เพียรอ่าน
หากเห็นด้วยช่วยทอถัก......รักบาน
สองสืบสานสิ้นระแวง.....แห่งเรา
วาดหัวใจไว้กลางกานท์.....งานเขียน
ความหวานเลี่ยนและซื่อตรง....คงเก่า
นำความหมายร่ายรำพัน......บรรเทา
ลดความเหงาของคนไกล.....ให้จาง
ความเป็นไปของใจฉัน.....หมั่นบอก
มิเคยหลอกเล่าบรรยาย....หลายอย่าง
ฝากอักษรอ้อนคนไกล.......ในทาง
ให้รู้บ้างให้ประจักษ์..........รักเธอ
สานสายใจเกี่ยวใยโยงโค้งฝัน
เขียนกำนัลกลอนหวานซ้ำ.....นำเสนอ
มีเธอฉันกว่าดั้นด้น.....จนเจอ
รักเสมอตลอดกาล.....นานจำ
22 พฤษภาคม 2550 16:57 น.
เพียงพลิ้ว
ลมอ้อนไผ่ใบระเนนเอนพลิ้วลู่
เพลงหวานหูลมเทเสน่ห์ไหว
อวลรักล้อมน้อมรับซับสายใย
คืนนี้ใจโหยหาความอาทร
สายสัมพันธ์บรรเลงเพลงไผ่ผิว
ลมพัดฉิวยิ่งหวามถึงความก่อน
ไผ่เสียดกอรอคนไกลไห้อาวรณ์
อยากออดอ้อนเหมือนไผ่ได้ต้องลม
ลมไผ่พริ้มยิ้มพราวราวหยอกล้อ
อยากตัดพ้อคนรักสุดหักข่ม
จะรู้ไหมใครผวาหาคำคม
จะมาห่มดวงใจในสักวัน
ฤดีดาลหวานวาดสวาทหวัง
คืนนี้คลั่งเหลือรับกับเพลงฝัน
ไกลเกินฝันวันที่เรามีกัน?
อกสะบั้นสะอื้น......ยังฝืนคิด
เพลินลมพรอดกอดหมอนก่อนอุษา
ปรารถนาอุ่นไอคงไม่ผิด
หนาวสายลมพรมวี.....ไร้ชีวิต
เจ็บดวงจิตวาดหวังลำพัง....ไกล
ลมอ้อนไผ่ไหวย้ำซ้ำตลอด
พลิ้วเพลงพรอดหวานล้น...คนฟังไห้
เพลงพลิ้วพ้นคนมิผ่านหวานละไม
เพียงปลอบใจทนช้ำ....เจ็บ.......จำยอม.
17 พฤษภาคม 2550 14:19 น.
เพียงพลิ้ว
แค่คิดว่ามาพบ....แสนอบอุ่น
ไอรักกรุ่นไหวหวามยามฝันเห็น
ความรู้สึกลึกปรายสายกระเซ็น
รอวันเป็นความจริง...นิ่ง ฝันพราย
สองใจผ่านหวานชื่นค่ำคืนฝัน
ต่างผูกพันอิ่มอาบวาบความหมาย
เอิบความหวังยังคะนึงถึงมิวาย
แรกและท้ายแห่งฝันมั่นเผชิญ
สานสายใยใกล้ชิดสนิทแนบ
อกปลาบแปลบอยู่บ้างหวั่นห่างเหิน
ลึกสุดใจได้ประจักษ์รักเหลือเกิน
คำนึงเพลินโลกงามยามซึ้งรัก
มีเยื่อใยใจหลอนค่อนคืนดึก
ความรู้สึกดำเนินเกินหาญหัก
เตลิดบ้างช่างกระไรเมื่อใจภักดิ์
ทนเบาหนัก......ด้วยรู้อยู่แก่ใจ
วิมานวาดอาจเป็นเช่นกระต่าย
เฝ้าปองหมายผูกพันจันทร์ไสว
ถนอมรักหนักแน่นแม้นแสนไกล
แล้วทำไมแก้มช้ำคราบน้ำตา?.......
15 พฤษภาคม 2550 15:04 น.
เพียงพลิ้ว
แค่จินตนาว่าพบก็อบอุ่น
หวานละมุนตรึงใจใคร่ฝากฝัน
ฟังสำเนียงเสียงแผ่วแล้วผูกพัน
แค่...รู้จักสั้นสั้น...แต่มั่นใจ
คอยจดจำคำออดจนกอดหมอน
มอบอาทรคิดถึงจะขึ้งไหม
ลมรักหวานผ่านฟ้ามาแสนไกล
ซาบซึ้งในลมปาก....อยากพันธนา
มิรู้ใจตัวเองเร่งค้นหา..
อารมณ์กล้ารักแน่นดังแผ่นผา
ยินซ้ำซ้ำคำตอบใจมอบมา
รักเท่าฟ้า เท่าชีวิต ผิดไหมเธอ?
รู้สึกมีมิง่ายได้รู้จัก
แต่ความรักล้นใจใคร่เสนอ
ฝากอักษรอ้อนออดพรอดบำเรอ
ยากพบเจอยังฝากฟ้าหาคนดี
รักละมุนแสนอุ่นใจไม่หนาวฝน
ห่วงใยคนคนหนึ่งคิดถึงถี่
มองสายฝนหล่นร่วงห่วงทุกที
ป่านฉะนี้สุข-ร้าว อุ่น-หนาว-ร้อน
มิใช่เผลอ...เธอกับฉันนั่นคือรัก
ซึ้งประจักษ์หัวใจยากไถ่ถอน
รู้สึกหวงห่วงหาและอาทร
เหมือนละครรักน้ำเน่า..เราสองคน
3 พฤษภาคม 2550 13:53 น.
เพียงพลิ้ว
เขียนจดหมายฟายน้ำตาอำลารัก
เมื่อประจักษ์รักนี้มีแต่ขม
เพียงลมลวงดวงแดมีแต่ตรม
ทุกข์ระทมเศร้าใจในรักเธอ
น้ำตาเปื้อนเหมือนหมึกจารึกจด
รักรันทดฝากอักษรย้อนเสนอ
เขียนคำว่าอาลัยมากหากพบเจอ
คิดถึงเสมอแม้นรักนั้นถูกปันไป
คำลงท้ายป้ายน้ำตาแทนค่ารัก
จำใจหักอำลาท้าผลักไส
ต่อแต่นี้ยอมช้ำระกำใน
ขอลาไกลตัดเยื่อเหลือรอยจำ
เขียนจดหมายพ่ายแพ้แก่ทางรัก
อาการหนักหัวใจใครเหยียบย่ำ
เพราะรักหลงคนผิดติดบ่วงกรรม
หอบความช้ำตรมตรอมพร้อมอำลา
เขียนจดหมายฟายน้ำตาอำลาแล้ว
รักหมดแววสวยสดหมดฝันหา
แต่นี้คงเหลือรอยช้ำกับน้ำตา
ไว้รักษาใจนี้ที่อ่อนแอ
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟเพียงพลิ้ว
หน้าส่วนตัว
2097
