28 ธันวาคม 2547 18:36 น.
แว่นหนา
เหมือนมีผ้าผูกตาผวากลัว
ถูกผลักตัวเข้าหาแดนประหาร
ถูกเหยียบล้มจมพื้นทนฝืนคลาน
รอคำศาลสั่งฆ่าให้คร่ากาย
มือไพล่หลังฟังคำพิพากษา
พยักหน้าสารภาพทุกบาปร้าย
หยิบเชือกรัดรอบคอรอชีพวาย
ดีกว่าตรอมใจตายในเรือนจำ
16 ธันวาคม 2547 20:15 น.
แว่นหนา
เธออยู่ในอ้อมกอดฉันเช่นวันก่อน
ประกายตาขี้งอนดูสดใส
แต่ฉันรู้รอยยิ้มที่พิมพ์ใจ
เธอสร้างมาเพื่ออะไรเพื่อใครกัน
เขายังอยู่ในใจใช่ไหมเล่า
เรื่องก่อนเก่าทำเอาใจเธอหวั่น
ตอนนี้เช็ดน้ำตาเธอ เธอหยุดมัน
วันรุ่งขึ้น ไหล่เธอสั่นน้ำตาริน
แล้วเมื่อไรใจเธอจะตัดขาด
กับผู้ชายใจพยาธิให้ขาดสิ้น
เพราะรักเธอจึงยอมทนจนชาชิน
แต่ก็อยากได้ยิน...ว่ารักฉันคนเดียว
14 ธันวาคม 2547 22:33 น.
แว่นหนา
ยังคงออกตามหาเศษความรัก
ที่แตกหักฉันตามเก็บรักษา
เศษใจขาดบาดลึก...ลึกจนชา
กอบขึ้นมาก็ลอดเล็ดดั่งเม็ดทราย
น้ำตารินอย่างชาชิน... แต่ไม่ท้อ
ฉันมันแค่คนรอ....ใจสลาย
หลอกตัวเองแกล้งลืมความเป็นไป
ทำไม่รู้ว่าจุดหมาย....ไม่มีจริง
1 พฤศจิกายน 2547 21:26 น.
แว่นหนา
ริมระเบียง มองเมียง เคียงคอยเหงา
สายตาสบ พบเข้า เราต่างเห็น
หนึ่งนั้นมี น้ำตาพราง อย่างเคยเป็น
อีกหนึ่งนั้น เยือกเย็น เช่นเคยมา
กี่คืนแล้ว ที่ละเมอ เผลอเพ้อถึง
ยังคงคิด คะนึง จึงเหนื่อยล้า
ไกลเหลือไกล ทั้งใจ ทั้งกายา
สุดมือจะ เอื้อมคว้า หากันแล้ว
22 กุมภาพันธ์ 2547 11:38 น.
แว่นหนา
ไม่อยากจะ เปิดตา มารับรู้
ว่าสายตา ทุกคู่ รุมทำร้าย
ไม่อยากฟัง เสียงพึมพัม ของใครใคร
ที่นินทา ว่าร้าย ในเรื่องเรา
ไม่อยากให้ กลับไป เป็นเหมือนก่อน
อดีตตาม หลอกหลอน เหมือนเมื่อเก่า
ต้องการเพียง ที่ซุกตัว ในหลืบเงา
แอบร้องไห้ เบาเบา ตามลำพัง
หน้าส่วนตัว
989
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแว่นหนา
