แด่มิ่งมิตร...ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตคนธรรมดา และทำให้ฉันรู้สึกตัวว่า... "โชคดีที่เข็มนาฬิกา...ยังหมุนไปข้างหน้าทุกวัน"
"เธอคือมิ่งมิตร" ที่มาต่อเติมความคิดและความฝัน เป็นทั้งความดีงามในปัจจุบัน "และจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป"
มีถ้อยคำมากมาย อยากจะบรรยายความรู้สึก แทนทุกถ้อยในส่วนลึก แทนทุกความคิดนึกในหัวใจ
ขอบคุณทุกความปรารถนาดี วันเวลาที่มีช่างสดใส เราต่างร้อยเรียงความห่วงใย ส่งผ่านกำลังใจไปถึงกัน
ถ้าพรุ่งนี้ฉันไม่อยู่ อยากให้รู้แค่ช่วงสั้นๆ ไม่ได้ทำให้เราหลงลืมกัน มิตรภาพเหล่านั้น... " ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง"
วันหนึ่งเจ้าความเหงา อาจตามเราทุกหนแห่ง จนรู้สึกเหมือนถูกแบ่งพื้นที่หัวใจแหว่งเว้าไป
นั่นแหละคือ"ความรัก" ที่ชวนชักความหวั่นไหว ให้เข้ามาเกะกะใน...โลกส่วนตัวของใครต่อใครหลายคน
เหมือนเช่นฉันและเธอ มิ่งมิตรที่เจอช่วงชีวิตนี้ เธอเป็นส่วนหนึ่งของวันดีดี ทั้งๆก่อนหน้านี้... ฉันหวงแหนชีวิตเที่มีเดิมๆ
ขอบคุณที่เข้ามาแต่งเติม มาช่วยเพิ่มสีสัน ให้แต่ละนาทีแต่ละวัน.... ฉันรักคำว่า"ปัจจุบัน"กว่าสิ่งใด
ถนนแห่งศรัทธา มิได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ หรือพรมแดงเสมอไป บ่อยครั้งที่ต้องข้ามผ่านขวากหนาม และหลายคราถนนเส้นนี้ก็เต็มไปด้วย อิฐ หิน ปูน ทราย หรือก้อนกรวด ทำให้ยากลำบากต่อการเดินทาง แต่ถนนเส้นนี้ "ไม่มีทางตัน" จุดหมายปลายทางไม่มีที่สิ้นสุดตราบใดที่ลมหายใจไม่หยุดฤาอ่อนล้า เดินทางต่อไปเถิด"คนกล้า" ฉายแสงแห่งความศรัทธาส่องลงมาปลอบประโลมใจ
วันใดใจหดหู่ คลับคล้ายอยู่อย่างโดดเดี่ยว ท่ามกลางสายน้ำเชี่ยว โปรดเถอะเหลียวมองกลับมา ยังมีคนอีกมาก เขาอยากฝากถึงคนกล้า อย่าหมดแรงศรัทธาตราบชีวายังคงมี ================================= คำกลอนสอนใจจากท่านอ.พุทธทาส
โลกเปรียบศาลาให้อาศัย โลกนี้เปรียบ ศาลา ให้อาศัย ประเดี๋ยวใจ ผ่อนพัก แล้วจักผัน ทางที่ดี เมื่อพราก ไปจากมัน ควรสร้างสรร ส่งเสริม เพิ่มคะแนน เมื่อเราได้ เกิดมา ในอาโลก ได้พ้นโศก พ้นภัย สบายแสน จึงควรสร้าง สิ่งชอบ ไว้ตอบแทน ให้เป็นแดน ดื่มสุข ขึ้นทุกกาล คุณความดี ของท่าน กาลก่อนก่อน ที่ท่านสอน ไว้ประจักษ์ เป็นหลักฐาน เราเกิดมา อาศัย ได้สำราญ ควรหรือผ่าน พ้นไป ไม่คำนึง ฯ
================================= มอง-มอง-มอง มองอะไร มองให้เห็น เป็นครูสอน มองไม้ขอน หรือมองคน มองค้นหา มองเห็นความ เสมอกัน มีปัญญา มองเห็นว่า ล้วนมีพิษ: อนิจจัง มองทุกข์สุข ก็จงจ้อง มองให้ดี มองว่าเป็น อย่างที่ คนเราหวัง มองว่าเป็น ตามปัจจัย ให้ระวัง มองจริงจัง ก็จักเห็น เป็นธรรมดา มองโดยนัย ที่มันสอน จะถอนโศก มองเยกโยก มันไม่สอน ร้อนเป็นบ้า มองไม่เป็น โทษผีสาง นางไม้มา มองถูกท่า ไม่คว้าทุกข์: มองถูกจริง!
นกเงือก นับได้ว่าเป็นสัญลักษณ์ของความอุดมสมบูรณ์ของป่า เพราะธรรมชาติของนกเงือกนั้นเป็นนกขนาดใหญ่ ออกหากินไกลในบริเวณป่าที่มีความหลากหลายของพืชพันธุ์และอาหารอย่างสมบูรณ์เช่นป่าดงดิบ นอกจากนี้ ชีวิตคู่ของนกเงือกยังแสดงถึงความเป็นรักแท้ ผัวเดียวเมียเดียว นกเงือกนั้น เมื่อเกิดขึ้นมาแล้ว มันจะเที่ยวบินตามหารักแท้เหมือนที่พวกเราหลาย ๆ คนกำลังตามหากันอยู่ โดยตัวผู้จะเป็นฝ่ายเที่ยวบินตามหาตัวเมียที่เป็นที่รัก หลังจากบินอยู่นาน นกเงือกตัวผู้ก็ได้พบกับนกเงือกตัวเมียที่นกเงือกตัวผู้คาดหวังว่าคงจะเป็นรักแท้ นกเงือกตัวผู้เที่ยวบินหาอาหารต่าง ๆ หลายชนิด มาให้ตัวเมียเพื่อหวังจะได้ครองใจจากตัวเมีย บินไปครั้งแล้วครั้งเล่า และแล้วนกเงือกตัวเมียก็รับอาหารที่ตัวผู้เสนอให้ นั่นหมายความว่าตัวเมียตกลงปลงใจที่จะเป็นรักแท้ของตัวผู้ แล้ว สิ่งต่อไปก็คือการหาบ้านน่าอยู่สักแห่ง ที่จะเป็นเรือนหอใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุข
ซึ่งโดยธรรมชาติของนกเงือกถึงแม้จะมีปากที่ใหญ่ แต่ก็ไม่สามารถเจาะโพรงไม้เองได้ ต้องอาศัยโพรงที่อาจจะเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติของต้นไม้ หรือที่เกิดจากการเจาะหาน้ำผึ้งของหมี หรือจากการเจาะของนกบางประเภทเพื่อกินแมลง เมื่อตัวเมียพอใจกับรังตัวผู้นำเสนอ ตัวเมียจึงยอมให้ผสมพันธุ์ แล้วนกทั้งคู่ก็จะช่วยกันหาเศษใบไม้ใบหญ้ามาสร้างรังเพื่อรอต้อนรับลูกน้อยที่กำลังจะลืมตาดูโลก และเมื่อพร้อมที่จะวางไข่ นกเงือกตัวเมียก็จะเข้าไปอยู่ในโพรงไม้นั้นแล้วใช้โคลนผสมมูลของมันทำการฉาบปิดปากโพรง โดยจะเหลือช่องเล็กๆ พอที่จะให้นกตัวผู้สามารถนำอาหารมาป้อนได้เท่านั้น และในช่วงนี้แม่นกก็จะสลัดขนตัวเองเพื่อให้ความอบอุ่นกับลูกน้อย
ในช่วงนี้พ่อนกจะต้องทำหน้าที่อย่างหนักในการหาอาหารเพื่อมาป้อนแม่นกและลูกนก
การแก่งแย่งอาหาร ผลไม้ที่นกกก นำไปเลี้ยงลูก และ นกตัวเมีย ก็เป็นอาหารของสัตว์และนกที่กินผลไม้ ด้วยเช่นกัน เช่น ชะนี ลิง กระรอก นกโพระดก นกเขียวคราม นกเปล้าชนิดต่างๆ นกมูม นกขมิ้นท้ายทอยดำ เป็นต้น เนื่องจาก นกกก เป็นนกเงือกขนาดใหญ่ จึงต้องการอาหารปริมาณมากในแต่ละมื้อ ยิ่งในฤดูเลี้ยงลูกอ่อนแล้ว พ่อนกต้อง หาเลี้ยงถึง 3 ปาก ถ้าต้นผลไม้อยู่ห่างไกลมาก การบินไปกลับเพื่อนำอาหารไปที่รังวันละไม่น้อยกว่า 12 เที่ยวต่อวัน เป็นภาระที่นกกกตัวผู้ เหน็ดเหนื่อย น่าสงสารอย่างยิ่ง
ระยะที่แม่นกยังฟักไข่อยู่ อาหารที่พ่อนกนำมาป้อน จะเป็นผลไม้เป็นหลัก แต่เมื่อลูกนกฟักจากไข่ อาหารที่นำมาป้อนจะต้องเป็นโปรตีน ที่ลูกนกต้องการเพื่อสร้างความเจริญ เติบโต
อาหารที่พ่อนกนำมา จะประกอบด้วย แมลง กิ้งก่า ตุ๊กแกป่า จิ้งจก จักจั่น ตะขาบ บางครั้งพ่อนกนำอาหารซ้ำกันมาป้อน แม่นกอาจจะรับแล้วโยนทิ้งต่อหน้าต่อตา เป็นสัญญาณเตือน พ่อนกว่า ถึงเวลาต้องเปลี่ยนชนิดอาหารแล้ว นกกก ปกติกินอาหารได้ทั้งผลไม้ และ เนื้อสัตว์ จากการวิจัย นกเงือกที่อุทยานฯ เขาใหญ่ พบว่า นกกกกินผลไม้อย่างน้อย 60 ชนิด กินสัตว์ชนิด ต่างๆ 70 ชนิด นกเงือกบางชนิดเช่น นกเงือกสีน้ำตาล ชอบกินแมลง มากกว่า ผลไม้ แต่นกเงือกกรามช้างปากเรียบ ชอบกินผลไม้เป็นหลักเป็นต้น ไม่ใช่เหมาเอาว่า นกเงือกทุกชนิดชอบกิน ลูกไทร เพราะนกเงือกบางชนิด ก็ ไม่กินลูกไทร แม้แต่อาหาร ก็ ขึ้นอยู่กับโครงสร้างของป่าที่มันอยู่ ว่ามีพืชอาหารชนิดใด นกกก ชนิดที่อยู่ทางภาคใต้ ก็ กินอาหารแตกต่างไปจาก นกกก ที่อยู่ทางภาคตะวันตก เป็นต้น ======================================================== ถ้าในช่วงนี้พ่อนกถูกจับหรือถูกทำร้าย นั่นก็หมายความว่าไม่ใช่แค่เพียงพ่อนกเท่านั้น แต่มันหมายถึงแม่นกและลูกนกก็จะต้องตายตามไปด้วยเช่นกัน ======================================================== เมื่อลูกนกเริ่มโตและขนใหม่ของแม่นกพร้อมแล้ว ก็จะทลายปากโพรงออกมาเพื่อช่วยหาอาหารอีกแรงหนึ่ง
ปัญหาที่เกิดขณะตัดสินใจออกจากรัง การออกจากรังมิใช่ว่าจะราบรื่นเสมอไป สำหรับลูกนกกก เพราะในเมื่อ แม่ของมัน ออกจากรังไปก่อนหน้านี้แล้ว เพื่อช่วยพ่อของมันหาอาหารมาเลี้ยงลูก เพราะลูกนกไม่เคยมี ประสบการณ์ การแทรกตัวออกมาจาก ที่แคบๆมาก่อน และบางรังบางครั้ง พื้นรังก็อยู่ต่ำกว่าปากโพรง มากกว่าปกติ ครั้งหนึ่ง ที่พื้นรังต่ำมาก ลูกนกต้องตะกายปีนขึ้นมา มันได้แต่เพียง ยื่นหัวและปีกข้างหนึ่งออกมาได้เท่านั้น ลูกนกต้องตะเกียกตะกาย ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แบบนี้อยู่ถึง 2 วันจึงแทรกตัวออกมาได้สำเร็จ ซึ่งความพยายาม นี้พ่อแม่ของมันได้แต่เฝ้าดู และให้กำลังใจ แต่ช่วยเหลืออะไรไม่ได้ เป็นการต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอดครั้งแรกของมัน เมื่อนำตัวออกมาได้ เนื้อตัว ของมันสกปรก มอมแมม ไปหมด แต่คนที่เฝ้าดูอยู่ก็รู้สึกโล่งอก และยินดีที่มันทำได้สำเร็จ
วิถีชีวิตประจำวัน เมื่อออกจากรังแล้ว ลูกนกกก จะยังคงโผบินไปมาอยู่ตามกิ่งไม้ใกล้ๆรังอยู่ราว 1 สัปดาห์ จากนั้นจึงบินตามพ่อแม่ของมันไปเข้าฝูงเดียวกับพ่อแม่ของมัน พ่อแม่ยังตามคอยป้อนและพาไปหาอาหารอยู่ราว 4 - 6 เดือน หรือจนกว่าจะเริ่ม เข้า ฤดูผสมพันธุ์ทำรังรอบใหม่ ลูกนกกกวัยรุ่นจึงจะแยกไปเข้ารวมฝูงกับนกวัยเดียวกัน แต่ก็ยังอยู่ในฝูง ของนกกกที่โตแล้ว ซึ่งอาจเป็น ครอบครัว ใหม่มิใช่ฝูงเดียวกับพ่อแม่ของมันก็ได้ นับได้ว่าชีวิตรักของนกเงือกเป็นเรื่องที่น่าสนใจ และเป็นการแสดงออกของความรักที่แท้จริง ที่สรรพสิ่งสร้างสรรค์ได้สะท้อนให้เราเห็นถึงวิถีแห่งการดำรงอยู่ของความรักที่แท้จริง นอกจากความรัก และความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ของนกเงือกแล้ว นกเงือกยังเป็นสัตว์สำคัญที่เป็นตัวแสดงถึงความอุดมสมบูรณ์ของป่าที่มันอาศัยอยู่ เพราะมันจำเป็นจะต้องสร้างรังในโพรงต้นไม้สูง แข็งแรง ในป่าทึบ และด้วยความหลากหลายของการกินอาหาร นกเงือกจึงเป็นตัวกลางในการเชื่อมโยงดุลยภาพต่างๆ ในสังคมป่าเขตร้อนให้คงอยู่ ไม่เปลี่ยนแปลง นกเงือกอาจมีอายุยืนยาวได้ถึง 30 ปี แต่ละตัวสามารถช่วยกระจายเมล็ดพันธุ์ไม้มากกว่า 100 ต้น/สัปดาห์ หากไม้เหล่านี้สามารถเจริญเป็นไม้ใหญ่ได้เพียง 5 เปอร์เซ็นต์ หนึ่งชีวิตของนกเงือกจะสามารถปลูกไม้สำคัญของป่าได้ถึง 500,000 ต้น ดังนั้นความรักของนกเงือก จึงไม่ใช่เพียงเพื่อขยายพันธุ์เพิ่มจำนวนให้กับสายพันธุ์ของมันเองเท่านั้น มันกลับเผื่อแผ่ความรักของมันให้กับป่า ให้กับสิ่งแวดล้อมรอบตัวของมัน ซึ่งมนุษย์เราก็ได้รับประโยชน์จากความรักนั้นในทางอ้อมจากความสมบูรณ์ของระบบนิเวศ
นกเงือก เรียกอีกอย่างว่า "นกกก" เกี่ยวกับความฉลาดของนกกก เป็นที่สังเกตได้ว่า นกกก จำคนได้แม่น มันจะจำได้ว่า ใครที่เคยให้ อาหารมันบ่อยๆ หรือ ใครที่ชอบแกล้งมัน เช่น โยนก้อนหินใส่ หรือ ใช้ไม้ไล่ตีมัน คุณคงเคยได้ยิน นกกกกำพร้า ตัวผู้ที่ชื่อ "แนนซี่ " ที่เคยเลี้ยงปล่อยบินอิสระอยู่ที่อุทยานฯ แก่งกระจานได้ ใคร หรือ เจ้าหน้าที่คนที่เคยให้อาหารมันบ่อยๆ พอเห็นหน้า มันจะบินเข้ามาหา ทำท่าทางประจบอ้อนขอของกินทีเดียว เล่ากันว่าเคยมีนักท่องเที่ยวผู้หญิงสวมแว่น ใส่เสื้อสีแดงคนหนึ่ง เอาไม้ หรือ ก้อนหินขว้างมันจนเจ็บ ปรากฎว่าหลังจากนั้น ถ้าเห็นผู้หญิงสวมแว่น หรือ สวมเสื้อสีแดง มันจะตั้งตัวเป็นศัตรู คอยไล่จิกตีอยู่เสมอ ในการทำวิจัยเรื่องนกเงือก ที่เขาใหญ่ นกกก จะจำบังไพรที่นักสำรวจทำไว้ได้ มันจะคอยดูถ้าเห็น นักสำรวจ เดินมาใกล้บังไพร ที่ทำไว้ใกล้รัง มันจะส่งเสียงขับไล่ และ ใช้ปากคาบกิ่งไม้แห้ง หรือ หักกิ่งไม้สดที่มีใบติดอยู่โยน ใส่ เพื่อไล่ไม่ให้เข้าบังไพร ซึ่งมันถือว่าไปรบกวน หรือ คุกคาม รังของมันทีเดียว อีกเรื่อง คือ ความสามารถในการนับ สังเกตกันว่า มันจะรู้ว่า มีคนเดินมาเข้าบังไพรกี่คน ถึงแม้จะแกล้งเดินหนีไปบ้างเมื่อมันขับไล่ เพื่อให้มันตายไจว่าคนไปหมด แล้ว แต่ก็หลอกมันไม่สำเร็จ เพราะมันจะ ยังคงมีท่าที ส่งเสียงร้องขับไล่อยู่ เหมือนมันจะนับได้ว่า คนที่มากี่คน และ กลับออก ไปกี่คน มันจะรู้ว่ายังมีคนเหลืออยู่ในบังไพร แสดงว่าศัตรูที่มันถือว่าคุกคามรังยังคงอยู่ จึงตั้งหน้าตั้งตาไล่ ไม่ยอม เลิก
========================================= ติดตามอ่าน บทความเรื่องราวชีวิตของนกกก หรือ นกเงือกอย่างละเอียดได้ที่เว็บเหล่านี้ค่ะ http://atcloud.com/stories/36682 http://pamame.com/sopon http://atcloud.com/stories/89790 http://mckazine.exteen.com/20080407/entry http://www.chiewlarncamping.com/forum/index.php?topic=27.0 ขอบคุณทุกแหล่งข้อมูลที่เก็บรวบรวมชีวิตนกเงือกและรูปภาพต่างๆให้พวกเราได้ศึกษากันค่ะ =========================================
ณ.ที่สถานีดับเพลิงแห่งหนึ่งมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เจ้าหน้าที่ : สวัสดีครับสถานีดับเพลิงครับ หญิงสาว : มีผู้ชายคนหนึ่งมายืนดูหนูหลายครั้งแล้วค่ะเขาเข้ามาพยายามปีนขึ้นหน้าต่างห้องของหนู เจ้าหน้าที่ : นี่ คุณโทรมาผิดที่แล้วนี้สถานีดับเพลิงนะ หญิงสาว : ไม่ผิดหรอกค่ะ คือหนูอยากได้บันไดยาว ๆ นะค่ะเพราะห้องของหนูมันสูง เจ้าหน้าที่ : !!!!!...ซื้อเอง... ตำรวจจับผู้ร้ายได้คนหนึ่ง กำลังจะพาไปโรงพัก แต่เผอิญตำรวจอยากสูบบุหรี่ ผู้ร้ายจึงบอกว่า ผู้ร้าย: เดี๋ยวผมไปซื้อให้ครับ ตำรวจ: แกคิดว่าฉันโง่รึไง ถ้าแกไปซื้อแกก็หนีสิ แกรออยู่ตรงนี้แหละ เดี๋ยวฉันไปซื้อเอง ^^"
และแล้ววันโลกแตก เอ้ย วันที่เข็มขัดสั้นก็มาถึง อิอิ "ฮ้าโหลๆ เจ่เจ้อยู่ไหนเนี่ยะ? วาวนสองรอบแล้วนะดิโอลสยามพลาซ่าน่ะ อย่าให้ถึงรอบที่สามนะ จะเอาธูปเทียนปักที่สะดือจุ่นๆของเจ้ อิอิ " "วุ้ย ก็เจ้ยืนรอตรงไก่ไม่มีกระดูกไงหล่อน " เจ้แว้ดกลับมา "ไรว๊า? ไก่ม่ะมีกระดูก "ยิหวา งง พลางเกาหู เอ้ย เกาหัวแกรกๆ อย่างชนิดที่ไม่กลัวว่าเห็บจะกระโดดลงมาเกาหลังไล่ หุหุ แต่แล้วด้วยปัญญาอันเฉัยบแหลมปาน ธนพร เอ้ย ปานหวีเสนียด ยัยวาก็นึกได้ว่าไก่ไม่มีกระดูก นี่เลย ใช่แล้ว..... " ร้านฟัชซ่า ฮัท ใช่ป่ะเจ้ ?" ยัยวา หล่อนมั่นมากนะนั่น คำตอบนั้น "แป่ววววว...โอยๆอยากตายๆๆ น้องสาวช๊านนน ไก่ม่ะมีกระดูกก็ เคเอฟซี ไงว๊า " แอบเห็นว่าเหมือนเจ้จะคลักยาหม่องตราลิงถือหาง เอ้ย ตราลิงถือ ลูกท้อออกมาสูดดม อิอิ "อ้าว โทษทีเจ้ บ้านนอกเข้ากรุงก็งี้ นานๆที 555" วา ยอมรับ อิอิ ตัดฉับมาหน้าร้านไก่ม่ะมีกระดูกของเจ่เจ้มัสลิง เอ้ย มัสลิน " สวัสดีคะเจ่เจ้ " วาทักทายไหว้สวัสดีผู้อาวุโสกว่า อิอิ " หวัดดีฮะเจ้า " แว๊กกกก....ผิดคิว ผิดที่แล้วล่ะเจ้ (ดูๆ ดูเจ้มังเล่งมุขนี้) "แว๊กกก ว๊ากกก ปล่อยตรุ๊ ปล๊อยยยก่อนจิเฟร้ย ขนลุก สยองเอ้ย สยิวกิ๊วส์" เจ่เจ้เล่นคลุกวงในกอดๆๆๆ กอดซะเขินเลย อิอิ คนนะไม่ใช่แมว ที่จะเขินไม่เป็น 5555" (ถ้าโดดขี่คอได้ เจ้คงทำไปแว้ววว) เข้าเรื่องดีกว่า ออกทะเลหลายเพ-ลาแล้วล่ะ อิอิ ฉางน้อยเหลียวซ้าย อ่ะ ไม่มี มองขวา อ่ะ ไม่มา เปิดดูใต้พรม สะบัดพรี่บๆ "เอ...มังหายไปไหนหว่า ไม่มา ไม่มี ไม่เห็น ? " ฉางน้อยงง "ยัยวา ทำอะไรน่ะ มุดหาอะไรลูก?" เจ่เจ้งงตามล่ะซี้ บอกก็กลัวน่ะซิ อิอิ "หาไอ่พี่ลิงอ้อยมัง มังบอกจะมาด้วยนี่นา" "โถ คงหาเจอหรอกนะลูกนะ หุ่นอย่างไอ่ลิงอ้อยของหนูน่ะ ยิ่งหาใต้พรมด้วยแล้ว หุหุ " เจ่เจ้ส่ายหน้าด้วยความ.......(โปรดเติมคำในช่องว่างตามใจชอบ) ก. ด้วยความเอ็นดู ข. ด้วยความหมั่นเขี้ยว ค. ด้วยความหมั่นไส้ ง. ด้วยความหมั่นโถ(ร้อนๆเลยจ้า) จ. ผิดทุกข้อ "เจ้อย่ามองวาด้วยสายตางี้ซิ ฟ้องนายแม่เลย" ขิๆ ตัดฉับมาฉากที่ 2 ด้วยความว่องไวสมเป็นวอก อิอิ "เออ ไอ่ฝนเหรอ ตอนนี้แกรอยู่ตรงไหนเนี๊ยะ ?" วาถามพิกัดที่นัด กับลิงฝน "เออ ไอ่ลิงเหรอ ตรูรอแกรกะพี่มัสตรงป้ายรถเมล์หน้าตึก...นี่ไง" "ถามซิใส่เสื้อสีอะไร หุ่นฉบับกระเป๋าจริงๆน่ะเหรอ อิอิ " เจ่เจ้ไม่วายแทรกกลางอากาศ "ตอนนี้ทั้งป้ายรถเมล์มีตรูยืนอยู่คนเดียว" ฝนทำเสียงออด "เหรอ ทำไม มีไรเหรอ ?" ความอยากรู้ก็ถามซิเนอะ " ตอนแรกอ่ะนะ ป้ายรถเมล์นี้ผู้คนก็เยอะอยู่หรอก แต่พอตรูเดิน ออกมาเท่านั้นแหละแกรเอ้ย พวกเขาเหมือนผึ้งแตกฮือออกจากรัง กันเลยฟร่ะ" "ก็ผมตรูอ่ะจิ ทรงพัดโบก พร้อมที่จะกวาดเอาคนข้างๆไปเมื่อไหร่ ก็ได้อ่ะแกร" แนะ.. มังยังมีมุขอีก อิอิ ราชรถเกยเทียบท่าโดยสารถีนาม มัสลิน " ฝน ตะกายขึ้นรถเลยแกร ดีๆล่ะ" ฉางน้อยไม่วายขอเหน็บนิกๆโหน่ยๆ " สวัสดีคร๊า พี่มัส..ตัวจริงสวยกว่าในรูปนะคะนี่" หวัง200 ละซี่ " สวัสดีจ้า แหม หนูฝนนี่น่ารักนะนี่ ตัวนิดเดียว ปากนิด จมูกหน่อย" เจ่เจ้ชมไอ่ลิงมัง " จมูกหน่อย เพราะมังไม่มีดั้งไงเจ้ " เสียงเหมือนเด็กขี้อิจฉาแทรกเข้ามา " พี่มัสๆๆ ดูซิ ไอ่ลิงวา มังว่าฝนไม่เหลาดั้งอ่ะ" ลิงฝนโวยวายหาพวก "หนูฝนแค่ไม่มีดั้งให้เหลาต่างหาก " เจ้ยยย โทษทีนะลูก เจ่เจ้คิดดังไปนิ๊ดนึง อิอิ " อ่ะ ทักทายกันซะเด็กๆ" ( ทำยังกะต่ะเองเป็นผู้ใหญ่นักนี่ ชิๆ) "ไอ่ลิงฉาง ตรูจะเตะตรูดมังก่อง คอยดู" แววตาอำมหิตส่อเค้าลางๆ " แต่ตอนนี้ตรูขอเคาะหัวมังก่องสองที ไหนหน้าผากมาจิ" ยิหวาก็จ้อง เอาคืนไอ่ลิงฝนก็น่าร๊าก ยื่นหน้าผากหัวเหม่งๆมาอย่างง่ายดาย 555 สงสัยเคลิ้มกับความฮาม เอ้ย ความงามของเจ้มัส อิอิ เลยเคาะกะโหลกไปซะ 2 โป๊ก ฮ่า..ฮ่า... แล้วเสียงนกกระจอก เอ้ย เสียงลิงสามตัวก็แข่งกันดังเซ็งแซ่กันลั่นในรถ
แต่แล้วฝน(จากฟ้าจริงๆ)ก็เทกระหน่ำอย่างไม่ลืมหูลืมตา ทำเอาสามลิงมองหน้ากันประมาณว่า เอาไงดีหว่า... " อืมม์ แวะกินข้าวที่เซ็งทั่ง ก่อนแล้วกันนะเด็กๆดีไหม?" เจ้ใหญ่เสนอ " ดีค๊า.." เสียงสองลิงผู้น้องประสานขึ้นมาพร้อมกัน อิอิ คุยกันเพลิน ไม่มองไหนเล๊ยทั้งสามคน รู้เพียงแค่ว่า เส้นทางนี้ เหมือนคุ้นๆกะที่ผ่านมาเมื่อต่ะกี้ " หวาย ตายแล้วพี่มัสขา ฝนลืมดูเส้นทางค่ะ คุยเพลินไปนิกนุง" (ไม่นิดหรอก เจ้ขับวนแค่สองรอบเอ๊งงง น้ำมันเต็มถังวนทั้งวันยังได้) " ไม่เป็นไรหรอกลูก คนเราย่อมมีวันผิดพลาดกันได้(แต่อย่าให้มีวน รอบสามนะเฟร้ย..อิอิ) "ไหง ได้ยินเสียงกร่อดๆ ใครกัดฟันเล่นฟระแกร" (ไอ่ฝนส่งโทรจิตคุยกับไอ่วา) "แกรลองหันขวาดิเฟร้ยไอ่ลิงฝน"(ไอ่ลิงสุราษฎร์ส่งกระแสจิตตอบกลับมา) เจ่เจ้กัดฟันพูดปลอบเหมือนมอดกัดไม้ (เหมือนไม่ค่อยประชดใช่ป่ะคะเจ้ อิอิ) ในที่สุดสวรรค์มีตา (แม้จะหาแววไม่ค่อยเจอ) ฝนหยุดตก ท้องฟ้าเปิด แจ่มใสสว่างโล่งอากาศเป็นใจ(ที่ไม่เกี่ยวอะไรกับเป็นต่อ) เจ่เจ้หามุมตึก เอ้ย หามุมที่จอดรถได้แล้ว ก็ลงมากอดกันสามตัว 555 "เฟร้ย เฮ้ย ใครเตะตรูดตรูฟร่ะ" แล้วฉางน้อยก็ถึงบางอ้อ "ไอ่ฝน แกรตายยย อย่างนี้มังต้องเอาคืน" " ป๊าบบบบ" แค่ครั้งเดียวก็รู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนจากตรูดถึงหัว คาดคะเนว่า วัดแรงสั่นสะเทือนได้ประมาณ7.6 ริกเตอร์ หะเอิ๊ก หะเอิ๊ก ( เกี่ยวกันป่ะเนี่ยะ เนอะ) "ไอ่ฝน ตรูจะเตะแกรไปเหน็บกะฝากระโปรงรถเจ่เจ้แล้วนะ แต่เกรงใจฟร่ะ อิอิ" "โห ไอ่ลิงนี่ ตรีนหนักชิกเหยเลยพี่มัส" แน่ะมีฟ้องเจ่เจ้อีก รู้ป่าว เจ่เจ้เป็นพวกใคร ของฉางน้อยคนเดียว ปล่อยให้แกรมารู้จักกะเจ้ ก็บุญเท่าไหร่แล้ว ทำอวดดีอีก แน่ะ เชอะๆๆ คนชื่อ ฉางน้อย อยู่ในใจเจ่เจ้มาตลอดแล้วคนเดียวด้วย ขอบอก วะฮะฮ่า.. ไอ่ลิงฝนลมออกหูเข้าคลุกวงในทั้งๆที่มินิโหลดแต่อาศัยใจสู้ อิอิ มีหรือที่ยัยวาจะยอม " หยู๊ดดด หยุดกัดกันเลยสองลิงนี่ ไปเที่ยวกันดีกว่าลูก" เจ่เจ้มาห้ามทัพ ศึกนี้ใหญ่หลวงยิ่งนัก หุหุ "ดีนะ เจ่เจ้มาห้ามซะก่อน ไม่งั้นอาจมีคนเห็นซากลิงกระเป๋า ตากแห้งอยู่ลานจอดรถก็เป็นได้ " หุหุ ยัยวาเอ้ยยย " เชอะ ฝากไว้ก่องเถอะไอ่ลิงฉาง" ยังๆ ไอ่มินิโหลดยังไม่สำนึก ทำเท่เอานิ้วชี้จิ้มที่จมูกเหมือนยิ่งยง ยอดบัวงามยังไงยังงั้น " อุ๊ย..พี่มัส " ลิงกระเป๋าครวญคราง " เป็นอะไรคะลูก?" " ฝนจิ้มผิดอ่ะ ดั๊นไปจิ้มตาตัวเอง " " อ่อ สมน้ำหน้าแล้วล่ะหนูฝน" เหมือนจะซ้ำเติมอยู่กรายๆ อิอิ
^ ^ ^ ทีใครทีเผือก...อิอิ
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
Lovings
โคลอน เลิฟ 41 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟโคลอน
Lovings
โคลอน เลิฟ 6 คน
หน้าส่วนตัว
2724
