7 ธันวาคม 2550 22:56 น.
ไวยากรณ์
ผู้หญิงไร้เงา
มองพระจันทร์วันนี้ฤดีเศร้า
ให้สุดเหงาเหว่ว้าน้ำตาไหล
ยิ่งเห็นแสงจันทร์ส่องผ่องอำไพ
ยิ่งคิดถึงบางใคร..คนไกลตา
ที่เคยคู่เคียงชิดสนิทแนบ
เคยอิงแอบชิดใกล้ใจห่วงหา
เคยชี้ชวนชมจันทร์ทุกวันมา
เคยบอกว่ารักเราทั้งเช้าเย็น
แต่วันนี้ไฉนใจเจ้าเอ๋ย
กลับคุ้นเคยความเหงาเท่าที่เห็น
คล้ายดาวดับลับหายในคืนเพ็ญ
ทั้งที่เป็นวันฟ้าแจ้งเหมือนแกล้งกัน
ยิ่งคิดไปให้ใจต้องไหวหวาด
สุดอนาถหนักหนาอุราฉัน
อยู่กับความเหงาเศร้าเฝ้ารำพัน
อยากบอกเขาคนนั้นฉันยังคอย
ให้เขากลับรับส่งซื่อตรงฉัน
อยู่เคียงกันดูดาวเฝ้าสุดสอย
แถมอยากให้รู้ไว้ใจเนื้อกลอย
ยังรักเธอเกินร้อยยังคอยเธอ
หากมองจันทร์ขวัญใจโปรดอย่าเศร้า
หากใจเหงาเดียวดายอย่าอดสู
รับรู้ไว้ใจนี้นะโฉมตรู
ยังคงอยู่เคียงคู่ เสมอไป
มองรูปถ่ายนึกย้อนถึงวันเก่า
ข่มความเหงาเกาะจิตให้ห่างหาย
เสมือนมีเธออยู่เคียงข้างกาย
ผ่านคืนวันอันโหดร้าย เพียงลำพัง
ใช่ตัวห่างใจห่าง ..โปรดรับรู้
เรายังคงเคียงคู่ ผ่านทุกขัง
วันเวลาหมุนไปใช่จีรัง
อย่าเหนี่ยวรั้งความเศร้า มาแนบใจ
หากน้องยาเหงาหงอยกลอยใจเศร้า
มองภาพเราฟังเสียง จะดีไหม
หรือจะส่งข้อความ แทนความนัย
สื่อแทนใจคล้องใจให้อยู่เคียง
ยังคงรอเวลากลับสู่ถิ่น
ยังคงอยาก ได้ยิน สำเนียงเสียง
ว่ายังคง รอคอย วันแนบเคียง
ว่ารักนี้ มีเพียง ..เราแนบใจ
12 กันยายน 2550 16:36 น.
ไวยากรณ์
ในเวลาที่เงียบเหงา.. รู้เพียงเรา มีเราอยู่เสมอ
หากวันไหนเหนื่อยล้า น้ำตาเอ่อ..
อยากให้รู้ว่าเธอ ... ใช่เดียวดาย
ในเวลาที่เคว้งคว้าง บางทางฝัน รู้ว่าฉัน ยืนเคียงข้างมิห่างหาย
หากวันไหนเหมือนฟ้า พังทลาย
อยากให้รู้ใช่เดียวดาย ... ยังมีมิตรสหาย ..มากมายเข้าใจเธอ
29 พฤษภาคม 2550 09:35 น.
ไวยากรณ์
**คือความหลัง ฝังจิต ติดคิดอยู่
เคยเคียงคู่ วันวาร แสนสุขสันต์
แม้จำพราก จากไป ห่างไกลกัน
ยังคงมั่น รักนั้น นิรันดร
**ห่างเพียงกาย ใยใจ เริ่มเหินห่าง
ระยะทาง บั่นทอน ใจถ่ายถอน
ไหนว่ารัก เรานี้ นิรันดร
ใยจึงไม่ คืนย้อน มาเหมือนเดิม
**ยอดหทัย ไกลห่าง กลับร้างรัก
ลืมใจภักดิ์ รักนี้ มิมีเสริม
รักเก่าก่อน คงร้าง การแต่งเติม
ฤารักใหม่ มาเพิ่ม ยามห่างไกล
**สุดฟากฟ้า แสนไกล ใยยังห่วง
รักลวงลวง ผันผ่าน ไปทางไหน
ยังครวญคิด ตราติด แนบทรวงนัย
ยอดหทัย คนดี ในวันวาร
**ฝากความหวัง กำลังใจ ให้ฉายส่อง
รักเราสอง คงกลับ มิผันผ่าน
กลับมารัก กันมั่น ดั่งวันวาร
ตลอดกาล ดั่งคำ เคยสัญญา...ฯ
22 พฤษภาคม 2550 09:04 น.
ไวยากรณ์
นานแล้วที่เธอและฉันนั้นเลิกลา
รอยน้ำตาที่มีนั้นเหือดหาย
ก้อยอมรับตอนนั้นแสนวุ่นวาย
ยังตามค้นเพียงหมาย ...เธอกลับมา
ฉันเคยไม่มั่นใจ ว่าจะอยู่คนเดียวได้
หากเธอทิ้งห่างหาย จะทำอย่างไรหนา
เคยแอบคิดบางครั้งบางเวลา
หลังจากทะเลาะกันหนักหนา ..ในบางที
เคยเพียรพยายามตามง้อ อยู่เสมอ
แต่เจอะเจอเธอหมางเมิน คอยหลบหนี
เคยเพียรตามขอโทษ หมายคืนดี
จนวันปี ..ล่วงเลย แสนเนิ่นนาน
แต่วันนี้เธอเองโทรมาหา
บอกที่แล้วสัญญา ขอให้ผ่าน
จะไม่ทำตัวเอง เหมือน ในวันวาน
บอกเหตุการณ์ที่ผ่าน ..เป็นบทเรียน
ใยหัวใจจึงได้เหมือนด้านชา
หรือเวลา ทำให้ใจเราเปลี่ยน
ไม่ยินดียินร้าย ที่เธอคอยพรากเพียร
กับข้อความที่เขียน ..ขอคืนดี
หรือเป็นเพราะฉันมีใครหรือก็เปล่า
กับความเศร้า ความเหงา ยังล้นปรี่
แต่คงไม่กลับไป เหมือนเดิมอีกแล้ว..นะคนดี
ที่ยังทนทู่ซี้ เพื่อให้มีกันและกัน .. ฉันแน่ใจ
13 พฤษภาคม 2550 20:50 น.
ไวยากรณ์
แค่คนไม่สำคัญ ..
วันอะไร หรือนั้น.. เคยจำได้ไหม
วันพิเศษ วันเกิด หรือจะเป็นวันใด ใด
เธอก้อยัง ลี้หนีหาย .. ไปเหมือนเดิม
แค่คนไม่สำคัญ ..
จะรู้สึก สุขสรรค์ หรือหึกเหิม
จะรู้สึก ยังไง ..นั้น ก้อเดิมเดิม
ไม่ได้มีมาเพิ่ม .. หรือบรรเทา
แค่คนไม่สำคัญ ..
อย่าพูดว่า มีกัน และกัน .. เหมือนใครเขา
อย่าพูดว่า เธอ-ฉัน .. เรียกเป็นเรา
อย่าขี้ตู่ ไม่เอา ... นะไม่ดี
แค่คนไม่สำคัญ ..
คำ คำนี้ นั้นย้ำ .. อยู่ทุกที่
จะพ้นผ่าน กี่ทิวา หรือ ราตรี
สุดท้าย ก้อ .. แค่มี ... ฉันเดียวดาย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟไวยากรณ์
หน้าส่วนตัว
1122
