บนเส้นทาง สายฝัน ของวันใหม่ แม้นก้าวไป ลำพัง อย่างเปลี่ยวเหงา ความทรงจำ ครั้งก่อน ดั่งหลอนเรา ใจจึงเศร้า ยากกลบ ให้ลบลืม ทนสะอื้น ฝืนไว้ ในส่วนลึก ซ่อนผลึก ความระทม ที่ขมขื่น แล้วทะยาน อีกหน ทนกล้ำกลืน กางปีกฝืน โบยบิน ยังถิ่นนภา ลบรอยร้าว เก็บเอา เข้าลิ้นชัก ลบเลือนรัก สลายห่วง บ่วงสิเนหา ลบสัมพันธ์ ความทรงจำ เจ็บช้ำมา ลบเวลา ลบฝัน อันเปลี่ยวดาย ขอท้าบิน อีกครั้ง ยังหมื่นลี้ โหมเรี่ยวแรง อีกที ที่มั่นหมาย สุดฟากฟ้า ไกลแสน แม้นชีพวาย ขอบินจน เฮือกสุดท้าย ให้โลกลือ
1511
15
0
หน้าส่วนตัว
