พิมญดา
ถึงวันนี้รอยแผลใจไม่หายขาด
สุดอนาถแผลระบาดมันกลัดหนอง
รักแล้วช้ำช้ำแล้วทิ้งไม่สมปอง
ระบมหนองลุกไม่ขึ้นไม่ฟื้นใจ
หรือเธอเป็นซาตานที่เที่ยวล่า
มาวางยาพิษร้ายทำลายฉัน
อยู่ต่อหน้าบอกรักสารพัน
พอลับหลังวางยาคร่าดวงใจ
ใช่รู้ตัวว่ารักนั้นมันเป็นพิษ
พอสมจิตสมใจเขาหน่ายหนี
กว่าจะรู้พิษรักแทรกซึมปวดฤดี
โอ้ชีวีร้าวรานแทบขาดใจ
ยาที่ช่วยรักษาแผลร้ายรัก
คือเวลายาวนานนักสักแค่ไหน
กี่คืนแล้วที่นอนร้องเจ็บแผลใจ
น้ำตาไหลปวดเจ็บแสบแทบหมดลม
หยิบเอามีดกรีดเฉือนใจเลยดีไหม
จะได้หายจากแผลร้ายทำลายฉัน
หนามยอกเอาหนามบ่งเท่าเท่ากัน
ไม่อย่างนั้นไม่หายขาดอนาถใจ