สายวารินทร์
เถิดที่รักโปรดรออย่าท้อถอย
เธอคงเหนื่อยใช่น้อยละห้อยหา
รอวันพี่ยิ้มชื่นกลับคืนมา
เป็นขวัญตาขวัญใจคอยไยดี
เธอทุ่มเทเพียงใดด้วยใจมั่น
อกตื้นตันเพียงไหนรู้ไหมนี่
วันคืนล่วงห่วงหาทุกนาที
ด้วยไมตรียึดมั่นมิผันแปร
แม้นพี่ต้องตรากตรำทนลำบาก
จำอดอยากปากแห้งถูกแกล้งแฉ
ความหลังยังย้ำเตือนมิเชือนแช
จะพ่ายแพ้ง่ายง่ายอย่างไรกัน
รอพี่หน่อยคนดีสุดที่รัก
พี่จะมาปกปักด้วยรักมั่น
ให้อยู่ดีกินดีชั่วชีวัน
อยู่เคียงข้างสร้างฝันพลันเป็นจริง
ขอบคุณที่ทุ่มเทเสน่หา
ด้วยเมตตาตลอดมิทอดทิ้ง
ตราบวันที่หัวใจยังไหวติง
จะรักยิ่งกว่าก่อนมิคลอนแคลน
วันข้างหน้าหากพี่มีโอกาส
คงสามารถกูลเกื้อแ