เมจิคเชี่ยน
นั่งรถผ่านถนนสายเก่า
หวนคิดถึงเรื่องเศร้า...วันนั้น
ยืนร้องไห้ตากฝนท่ามกลาง...ความเงียบงัน
กับความหนาวสั่นที่ลมโชย...พัดมา
ทำไมถึงได้ทิ้งฉัน
เฝ้ารำพึงรำพลันบอก...กับฟ้า
หายไปไหนหละคำมั่น...คำสัญญา
ที่บอกว่าชีวิตนี้จะอยู่....คู่กัน
ตื่นขึ้นมาได้ไหม
อย่าแกล้งหลับไป...อย่าทิ้งฉัน
อยู่คนเดียวไม่ได้หรอก
........ถ้าไม่มีเธอร่วมฝ่าฟัน.......
เพราะฉะนั้น ขอได้โปรดอย่าจากไปไกล
ได้แต่เฝ้าเพ้อปนเสียง...สะอื้น
เธอไม่มีวันฟื้น...รับไม่ได้
เสียงสายฝนกะหน่ำดั่งซ้ำ...เติมใจ
หยดน้ำตามันรินไหล
.......ทำไมฟ้าต้องมาพรากเธอ.......
ผ่านถนนสายนี้ทีไร
หยดน้ำใสใสมันเริ่ม...ล้นเอ่อ
แม้จะมีใ
1043
6
0
หน้าส่วนตัว
