หลักพักพิงอิงแอบอยู่แนบชิด อย่าหลงผิดคิดหมายทำลายสิ้น เป็นดังมอดกัดไม้ทำลายกิน ถูกติฉินหมิ่นลายให้อายคน จดจำคุณหนุนเนื่องไม่เขื่องขาม อย่าวู่วามตามจิตคิดสับสน ชีวิตไม่ปลิดปลิ้นยังดิ้นรน ไม่ผ่านพ้นอุ้มชูรู้พระคุณ หากลืมตัวกลั้วเกลือกเลือกประพฤติ หวังจะยึดถือดีมีแต่สูญ หยิ่งยโสโอหังจะพังพูน วันสิ้นบุญแม้หมาไม่มามอง