แก้วประเสริฐ
ตะวันใกล้สนธยามาเยือนลา
บนหน้าผามองฟ้างามผ่องใส
มวลหมู่เมฆขาวผ่องล่องลอยไป
แสนไฉไลได้ดั่งพิมานแมน
อาณาเขตกว้างใหญ่ใต้เบื้องอาสน์
ทอดลดลาดลงไปไกลสุดแสน
สายธารน้อยย้อยหลั่งแยกดินแดน
แบ่งเขตแคว้นไหลแยกแตกเป็นแนว
อาทิตย์อัสดงคงพาแสงลับล่วง
วนากั้นช่วงดวงตะวันตลอดแถว
ความมืดแผ่กระจายรายรอบแนว
สายลมแผ่วชุ่มชื่นรื่นฤทัย
บุหลันได้ลอยเลื่อนเยือนขอบฟ้า
สีนวลจ้าสาดสว่างกระจ่างใส
ประกายพรึกผนึกแสงอยู่รำไร
ดาวทั้งหลายขจายทั่วท้องนภา
พระพายพัดกวัดไกวภูษาไหว
น้ำค้างไล้กายติดจิตเสน่หา
ผ้าผืนน้อยร้อยชั่งของกานดา
รัดกายาคลายหนาวที่เข้าเยือน
หน้าส่วนตัว
1028
2
0
