26 ธันวาคม 2548 09:13 น.
หมอกจาง
ธุระปะปัง
เธอวุ่นวายกับบางอย่าง
ฉันก็วุ่นวายกับบางสิ่ง
กล่องรับจดหมายว่างเปล่า
สายลมข้างหน้าต่างก็หยุดนิ่ง
มีแต่ใบไม้แห้งทิ้งดิ่ง
ทีละใบ..สองใบ
เขียนตัวหนังสือ
ลงบนอากาศที่ว่างเปล่า
ในใจมีเรื่องเล่า
ในความคิดถึงยังคงสดใส
สองอาทิตย์เพิ่ม..ที่ผ่าน
การงาน เรื่องราวก็สุมร่ำไป
ไว้สักวันที่แดดวิบไหว
ลมเริ่มพัดล้อเล่นไล่
แล้วฉันจะส่งตัวหนังสือไป..เคาะประตู
18 ธันวาคม 2548 19:57 น.
หมอกจาง
นาฬิกาเดินเงียบๆในความเงียบ
ความเศร้าร่วงหล่นจากฟากฟ้า
หัวใจฉันคงเป็นแอ่งขังน้ำตา
ท่วมท้นเอ่อๆมา แต่ไม่ไหล
ทุกจังหวะการเต้นของหัวใจมีเรื่องเล่า
แต่ฉันไม่อาจค้นได้ว่าความเศร้า นั้นเพราะเรื่องอะไร
คงจะง่าย..ที่จะกล่าวโทษเพียงความอ่อนไหว
แต่จะมีประโยชน์อันใด..
ในเมื่อไม่อาจหาที่ไป.. ให้กับสิ่งที่ไร้ที่มา
ความเศร้า ความเศร้า
เอาหัวใจเป็นเบ้า ก่อรูปขึ้นอย่างช้าๆ
จำหลักฝังรูปรอยลงในแววตา
ดังริบหรี่ของแสงเทียนเหว่ว้า ที่มองหาคนเข้าใจ
นาฬิกายังคงเดินในความเงียบ
หัวใจฉันปิดด้วยประตูบานเรียบ ที่ไร้ช่องกุญแจไข
ความเศร้าเจ้าเอย เจ้าลอยมาจากที่ใด
จะหยุดอยู่อีกนานไหม..
หรือจะพำนักพักในใจ..อย่างถาวร
15 ธันวาคม 2548 22:37 น.
หมอกจาง
ไม่ได้เกี่ยวกับอยากหรือไม่อยาก
ใช่ว่าเลือกที่จะจากหรือจะอยู่
เจ็บ-ไม่เจ็บเท่านั้นที่ฉันรู้
และทุกครั้งก็ล้วนอยู่ข้างเจ็บช้ำ
ไม่ได้เลือกที่จะอยู่กับความเหงา
ที่ครอบคลุมเหมือนเงาของยามค่ำ
ไม่ได้เริ่มเพื่อจะจบอยู่ซ้ำซ้ำ
ไม่ได้จากเพื่อจะจำว่าซ้ำรอย
ไม่ได้เลือกที่จะรักหรือไม่รัก
เมื่อหักใจใช่ว่าหักเพียงค่อยค่อย
ในอารมณ์แห่งน้อยใจใช่ใจน้อย
ก็ตัดพ้อรำพันคอยวันงดงาม
ไม่ได้เกี่ยวกับอยากหรือไม่อยาก
อาจเรื่องราวหลายหลากเธอมองข้าม
คำว่ารักใช่สิ่งที่มีนิยาม
และใช่ว่าเลือกได้ตามอย่างใจจินต์
15 ธันวาคม 2548 10:33 น.
หมอกจาง
ในสายตา..
มีค่า-ไม่มีค่า อะไรวัด
สำคัญ-ไม่สำคัญ เกณฑ์ใดจัด
เที่ยงตรง อย่างบรรทัด หรือคดเคี้ยว
ใกล้ชิด-ห่างไกล
สำคัญ ต่อหัวใจ แค่ไหนเชียว
ความใกล้ ใช่หมาย ว่ากุมเกี่ยว
บางไกล ใยเหนียว ยึดหัวใจ
ชัดเจน-รางเลือน
น้อยกว่าเพื่อน มากกว่าเพื่อน หรือไม่ใช่
คำอธิบาย ไม่มี ความหมายใด
เกิดขึ้น และเป็นไป ตามอย่างนั้น
ในสายตา..
บางคุณค่า นั้นตกผลึก ใช่กรองกลั่น
หนึ่งเดียว จากมากมาย หลายร้อยพัน
เพียงเธอ ที่สำคัญ..ในสายตา
13 ธันวาคม 2548 21:37 น.
หมอกจาง
ในช่องว่างของคำพูด..เพียงเบาเบา
ฉันขอสอดแทรกเล่าความเหงา..ค่อยค่อย
เรื่องซ้ำซ้ำที่เกิดขึ้น..บ่อยบ่อย
ดำเนินเรื่องซ้ำร่องรอย..ร้าวร้าว
ขอที่ว่างให้ฉัน..เพียงสักนิด
ในวันที่บางอย่างสะกิด..เรื่องเก่า
เรื่องเดิมเดิมที่เธอ..สามารถเดา
แค่เล่าซ้ำเรื่องเศร้า..อีกสักหน
ไม่หวังความเข้าใจ
และไม่หวังอะไร..จากใครสักคน
เพียงขอระบายความรู้สึก..ที่ท่วมท้น
ระบายความหมองหม่น..ออกเป็นถ้อยคำ
ในช่องว่างของคำพูด..เพียงเบาเบา
ฉันขอสอดแทรกเรื่องเล่า..ที่ซ้ำซ้ำ
บรรเลงเพลงบทเก่า บนละอองเหงา..พรมพรำ
ปล่อยความเศร้าให้เพ้อพร่ำ..
แม้เธอจะเบื่อหน่ายในถ้อยคำ..ก็ตามที
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหมอกจาง
หน้าส่วนตัว
1817
