กวีบ้านนอก..*
ไฟเอ๋ย... เร่งรุมสุมซอกใจ
พิษฝากฝังไข้จวนเจียนบ้า
ควันไหม้ไฟเผาเข้านัยน์ตา
ร้อนรักชักพาให้ซมซาน
ลมเอ๋ย... ลมลวงดวงกมล
เพียงพริ้วพัดคนแล้วเลยผ่าน
เล่ห์ลมหลอกรักไร้เทียมทาน
เหนื่อยไล่ลมสะคราญ อยากพักคราว
น้ำเอ๋ย... ท่วมใจไหลออกหน้า
เอ่อล้นหลั่งลาความรักร้าว
รอยรั่วรักขมช่างตรมยาว
ข้าจักเป็นเพื่อนเจ้า... เจ้าน้ำตา ฯ
---------------------------
---------------------------
ดินเอ๋ย... ผู้ให้กำเนิด
สรรพสิ่งก่อเกิดในโลกล้า
มิหวั่นพรั่นพรึงแม้หนึ่งครา
บัดนี้จึงปรารถนา... เป็นดั่งดิน ฯ
มาเป็นดินกันไหมครับ
1409
1
0
หน้าส่วนตัว
