น่าเศร้าใจ ไม่มี ข้อหิริ ถูกหรือผิด มิตรอง มองเหตุผล โอตตัปปะ ละเลย เสียชาติคน ในกมล คิดชั่ว มั่วอบาย แม้ศีลห้า รักษา หาได้ไม่ มีหัวใจ ลามก พกเต็มขั่ว บาปเวรกรรม จากวิบาก ไม่ขลาดกลัว เสพความชั่ว มั่วกาม อย่างหยามใจ อนิจจา รัฐภา สง่าเด่น ต้องมาเป็น เช่นซ่อง รองตัญหา ที่เสพสุข สนอง ของกามา เทพเทวา อายหน้า พาโบยบิน เป็นเศษเดน สังคน คนเย้ยหยัน พวกที่หลง คารมกัน นั้นสรรเสริญ ที่หลงผิด คิดกลับ นั้นสายเกิน ต้องเผชิญ ชะตากรรม กระหน่ำตรม