กลอน - กลอนกวนๆ

กลอน โคลง กาพย์ยานี

กลอนดีๆนับแสนกลอนจากนักเขียนมากมาย ผู้ถ่ายทอดเรื่องราวความสุข เศร้า เหงา รัก จากคมความคิดสู่คมอักษร

*มืดกว่ามืด*

เมฆน้ำแข็ง

ดั่งพายุพัดพามหาโศก
วิปโยกสุดหยั่งเยี่ยงอาสันต์
ทะมึนใจมืดมัวร้าวแหลกราญ
มองรอบด้านมิอยากอยู่รู้ความจริง

ทุกข์ท่วมท้นล้นใจใครจะรู้
ที่เป็นอยู่เหมือนดั่งโดนคำสาปสิง
ผจงจิตคิดตายคลายประวิง
เพื่อจะทิ้งความทุกข์ขมุกมัว

คว้าผ้าต่วนสีขาวผืนยาวใหญ่
เดินเข้าในห้องไปใจสลัว
เอาผ้าพาดฟาดขึงคานร่างระรัว
คิดเจ็บชั่วเดี๋ยวด๋าวสุขยาวไกล

สายตาลาดกวาดไปเหมือนไร้ทิศ
สมองมิดมืดมนทนไม่ไหว
คิดจนมืด มืดจนว่างไร้ห่วงใย
ตั้งจิตไว้ตัดช่องน้อยแต่พอตัว

ผ้าคาดผึงดึงดูพอดีแน่น
มาดเหมือนแม้นผ้านี้ที่ขึงหัว
คิดจนตก ตกจนตันไม่พรั่นกลัว
สาวเท้านัวลากเก้าอี้รี่เข้ามา

ยืนตัวตรงบนเก้าอี้หมายพลีร่าง
				
 983    1    0