กฤตศิลป์ ชินบุตร
๑
เมื่อโลกเรากลับกลายเป็นโลกร้าย
มากทำลายมวลมนุษย์ให้สูญสิ้น
เสียงสะอื้นภัยพิบัติก้องธานิน
น้ำตารินดินยิ้มอย่างยินดี
โลกร้ายนักจักต้องฟ้องสวรรค์
ให้ลงทัณฑ์สาสมความบัดสี
ช่างปั่นป่วนรวนรานการคดี
คร่าชีวีย่ำยีมนุษย์ชน
ทั้งฝนแล้งแห้งผากฉากเกษตร
มากอาเพศน้ำป่าห่าเม็ดฝน
ด้วยวายุดุร้ายกลายลมบน
เป็นงวงกลฟาดกระหน่ำมิปราณี
ใต้พิภพสงบมาช้านาน
ป่วนบาดาลคุ้มคั่งทั้งเมืองผี
กระเทือนถึงผิวพื้นธรณี
โหมเกลียวคลื่นวารีมหึมา
๒
อาจโทษโลกโหดร้ายได้เสมอ
แต่อย่าเพ้อว่าตนนั้นสูงค่า
ชั่วชีวิตแต่ละคนในเวลา
ประทับตราราคินแผ่นดินใด
พลังงานผลาญเพิ่มเต
4433
7
0
หน้าส่วนตัว
