พุดพัดชา!
ที่รัก..วันนี้ผมคิดถึงคุณ....
คิดถึง คิดถึงและคิดถึง..
ผมกำลังนั่งริมบึงบัว ในทุ่งนาเวิ้งว้างอ้างว้างร้างไร้ผู้ใด
มีเพียงแสงสนธยาอ้อนอาลัยดงตาล
และนาข้าวพราวพร่างอาบแสงสีทองรอนรอนลารวงเรียว
ดงดอกโสนเหลืองละอ่อนละออล้อลมไหวไหวเอนพลิ้วไปมา..
บัวหลวงหลากสี แดง ชมพู เหลือง ทองผ่องผุดที่กำลังบานสะพรั่ง
และตูมตั้งเต่งตึงโผล่พ้นน้ำ
มิยอมพ่ายพยายามโผล่ชูช่อละออดวงดอกหวานบานงาม
มิยอมตกเป็นเหยือเต่าตมเน่าทับถมคาคลองโคลน..
กลิ่นดอกมะม่วงริมชายนา หอมพรายร่ายมนต์
ให้ผมเทวษถวิลถึงคุณคนดี..
ที่ชอบอ้อนผมทุกครา ที่ได้กลิ่นหวานหอม
น่าดอมดมพรมจูบของมวลหมู่ผกานานาพรรณ
ที่คุญบอกว่าพ