เพียงลมพัด ... ใบไม้นิ่งก็ติงไหว ดอกหญ้าไกวเพรียกลมข่มขวัญเสีย เมฆคล้อยเคลื่อนเลื่อนไหลคล้ายโลมเลีย แดดล้าเพลียฟ้าเริ่มร่ม ... เมื่อลมคล้อย เพียงลมพัด ... สงัดเงียบเคยเยียบเย็น กลับมองเห็นหมอกฝุ่นฟุ้งสายฝอย กระจายหนาวร้าวทรวงห้วงรอคอย เพียงลมพัด ... ความเหงาหงอยค่อยเยื้องกราย เพียงลมพัด ... จิตเคยนิ่งดิ่งสงบ น้ำตากลบตามลมพรมเป็นสาย แกว่งไกวเอยเคยหยุดสุดเดียวดาย กระทบพายลมซัด ... สะบัดฟุ้ง.
1438
8
0
หน้าส่วนตัว
