หน้าส่วนตัว
ดอกไม้ที่สวยงามยามชูช่อ
ช่างละออล่อแมลงแข่งสีสัน
กลิ่นยั่วยวนชวนภุมรามาพัวพัน
เกสรอันหวานชื่นอยากกลืนกิน
ดอกไม้เอยเมื่อถึงวันอันผ่านล่วง
เจ้าพุ่มพวงต้องหี่ยวโรยโหยถวิล
ดั่งจันทร์เพ็ญเด่นฟ้าเป็นอาจินต์
ก็ดับสิ้นทินกรย้อนกลับมา
ดุจชีวิตคนเราก็เท่านี้
ทั้งเศรษฐีมีจนฤาพ้นหนา
อันสังขารกาลล่วงดวงวิญญาณ์
ย่อมลับลาจากร่างดังนี้เอย
1870
36
0
