คีตากะ
สุริยันจันทราบนฟ้ากว้าง
เหมือนเคียงข้างคู่กันมั่นไฉน
ต่างฉายแสงแรงกล้าส่องฟ้าไกล
ล้วนเผาไหม้ตนเองเปล่งประกาย
แต่ท้องฟ้าที่ว่ากว้างกว่ากว้าง
มีที่ว่างสุดคณาเกินกว่าหมาย
กลับลาร้างว่างเว้นเช่นวางวาย
ไร้จันทร์ฉายคู่ตะวันทุกวันวาร
มีเพียงหนึ่งกึ่งกลางทางช้างเผือก
คงเย็นเยือกเดียวดายพรายสืบสาน
กี่ทิวาราตรีที่ยาวนาน
ฤดูกาลหมุนเปลี่ยนวนเวียนไป
เดือนสกาวดาวประดับมิอับแสง
ประชันแข่งงดงามอร่ามใส
พรหมลิขิตชิดเชยเอ่ยความนัย
จันทร์เผลอใจให้ดาวพราวนภา
หากแต่ว่าโลกานี้มิอาจร้าง
ตะวันพร่างพรายแสงแห่งเวหา
ไร้ตะวันพลันไร้เดือนเคลื่อนนภา
ทุกชีวาดับหายมลายเลือน.....
2815
3
0
หน้าส่วนตัว
