หนอนสายตายาว
อยากถอดใจวางไว้บนใบหญ้า
บอกฟ้าว่า ฉันเหนื่อย และเมื่อยจิต
ทุกสิ่งที่ถาโถมโหมชีวิต
แทบจะปลิดชีพวายตายจากไป
ทุกเรื่องราวคราวทุกข์ปลุกทุกถ้อย
ตาละห้อยหันหน้าสู่ทางไหน
ทั้งงานบ้านงานประจำสุดช้ำใจ
ไม่มีใครให้เมตตา...ปรึกษากัน
มีดวงใจดวงแรกเหมือนแตกยับ
ไปพร้อมกับความเฉยไม่เคยหรรษ์
กับดวงใจที่สองครองสัมพันธ์
ไม่มีวันจะสมหวังดั่งใจจินต์
พอลืมตามามองต้องครองหม่น
เริ่มต้นบ่นคนรับใช้ให้แดดิ้น
สั่งงานไปไม่เคยได้...อย่างใจยิน
น้ำตารินสิ้นทางคง...ลงมือเอง
สร้างบ้านใหม่ให้อยู่....ทุกผู้สุข
อยู่กับทุกข์ขื่นขมรุมข่มเหง
บ่นคนงาน....ทุกเช้าค่ำ ไม่ยำเกรง
ใจเส็งเคร็งใกล้หยุดเต้น...เย็นในทรวง