ดอกดาว
ในยามเช้า ...
น้ำค้างค่ำเก่าจางหาย
มีแค่ฝันคว้างเดียวดาย
คิดถึงแล้วใจหาย ... ทุกที
แดดโรยทาง ...
คนอ้างว้างยังมองหาทุกทุกที่
สบสายตาผู้คนค้นหาคนดี
แรงแดดเพียงนี้
ก็ยังหนาวเกินควานอุ่นใด
ตะวันตั้งฉาก ...
น้ำตาไหลพรากพราก ...
หลากอารมณ์ไหว
เงียบงัน การรอคอย น้อยใจ
คิดถึงคนไกล ... เหลือทน
บ่ายคล้อย ...
ลมลอยหอบฝนมาโปรยหล่น
ได้แต่ทุกข์ท้อระทดจำนน
พ่ายแพ้ต่อลมฝน ปนน้ำตา
เย็นย่ำ ...
รุ้งร้อยลำเรียวรายเกี่ยวฝันค่า
แต่ไยหนอ ...
พ้อหัวใจไหวอุรา
น้ำตานองหน้า ... ไม่เคยเลือน
พลบตะวันลา ...
อ่อนล้าระหว่างวันผันเลื่อน
รอคอย เพียงเธอผ่านมาเยือน
ไม่เบือนหน้าหนี อย่างที่
1150
3
0
หน้าส่วนตัว
