พงษ์ สุนนท์
มีเพียงไฟบนฟืนในคืนหนาว
กับเรื่องราวคำตอบอยู่รอบด้าน
วันเวลาขับเคลื่อนดูเหมือนนาน
แต่ผ่านการอ้างว้างอยู่อย่างเคย
ทอดสายตาชำเลืองไปเบื้องหน้า
พร้อมศรัทธาราบเรียบดูเงียบเฉย
ได้ยินเพียงเสียงคำพร่ำรำเพย
ว่าลูกเอ๋ยกลับมาอย่างพร่าเลือน
ตัวหนังสือซีดจางระหว่างภาพ
น้ำตาอาบไหลเลอะจนเปอะเปื้อน
ทิ้งเอาไว้หนึ่งใบให้ใจเตือน
อยู่เป็นเพื่อนให้คิดคอยติดตาม
ได้รับรู้เรื่องราวจากชาวบ้าน
ว่าทำงานอยู่ไกลคอยไถ่ถาม
หวังให้ลูกมีสุขอยู่ทุกยาม
ภัยคุกคามมากมีหลีกหนีไกล
ท่ามหมอกควันสีเทาจากเตาถ่าน
เกิดจากการเฝ้ารอแล้วก่อใหม่
คือเรื่องราวที่เห็นความเป็นไป
กำหนดในศรัทธาอย่างท้าทาย
อุณหภูมิข้า
1949
5
0
หน้าส่วนตัว
