ข่มตานอนถอนใจในคืนหนาว ละสายตาจากหมู่ดาวคืนโดดเดี่ยว หนาวน้ำตามองฟ้าเพียงผู้เดียว ใจห่อเหี่ยวดังขาดเลือดสูบฉีดใจ เพียงละอองไอเย็นที่แผ่ซ่าน กายสะท้านหนาวเหน็บทนไม่ไหว คืนไร้แขมีแค่เราเหงาเกินไป อุณหภูมิในหัวใจคล้ายอ่อนแรง ดูเวลานาทีที่เคลื่อนผ่าน นานเนิ่นนานเหมือนดังเป็นปีแสง อารมณ์ลึกความรู้สึกถูกเสียดแทง ทั่วระแหงทุกห้องใจไร้ชิ้นดี กว่าคืนผ่านอีกกี่ด่านใจหายเศร้า ด่านความช้ำด่านความเขลาไร้ศักดิ์ศรี ด่านอ่อนแอด่านท้อแท้ทบทวี กี่เวลานาทีจะพ้นผ่าน....ด่านน้ำตา