มองเส้นทางทอดไกลสุดปลายฟ้า รอคนกล้าก้าวเดินเผชิญผ่าน อาจจะไม่ราบเรียบเนียบเนียนตระการ อีกกันดารอยู่บ้างระหว่างทาง มีมรรคาให้ก้าวสืบสาวต่อ ดีกว่าท้อแท้จิตคิดหม่นหมาง จะกี่ยุคสุขปนทนทุกข์พลาง ช่วงระหว่างชีวิตลิขิตบรรเลง ยิ่งอยู่ไกลไทยแลนด์แสนลำบาก ยามทุกข์ยากปัญหามาข่มเหง ต้องยืนหยัดหัดตนด้วยตนเอง มิใช่เก่งแต่ต้องประคองตน เขียนกลอนกานท์ผ่านใจให้ฉุกคิด ว่าชีวิตมิง่ายให้ฝึกฝน รวมความหวังตั้งใจใฝ่อดทน สู้ตั้งต้นวันนี้พอมีทาง บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๒ เมษายน ๒๕๕๒
1629
4
0
หน้าส่วนตัว
