เจ้าเป็นดั่งดวงดาวพร่างพราวแสง ยามอ่อนแรงมองแสงกระจ่างใส เจ้ามีค่าต่อแม่เหนือสิ่งใด เป็นแรงใจแก่กันวันนี้เยือน สองมือแม่จะอุ้มกุมมือเจ้า อย่าได้เหงาเฝ้ากลัวหากดูเหมือน กายจะเจ็บเก็บทนไว้คอยเตือน ให้มันเลือนเคลื่นหายอย่าได้มี แม้นยามหลับลูกจ๋าจงอย่าเหงา แม่คอยเฝ้ารอคอยไม่ถอยหนี ยามเจ้าตื่นยิ้มรับนะคนดี หากเจ็บมีแม่รับมาเจ็บเอง จะขอรอวันที่ดอกไม้หอม วันที่พร้อมกล่อมเกลามิข่มเหง จักมิให้ลูกอยุ่อย่างวังเวง อย่ากริ่งเกรงแม่อยู่ตรงกลางใจ