ฟ้าฟื้น ธรรมชาติ
การเดินทางของสายฝน
การเดินทาง...ของสายฝน
เริ่มต้น มาจากฟ้า มาจากไหน
ถึงได้รินแสนชื่นรื่นหัวใจ
ถึงได้หวานจนสุดท้ายของหยดงาม
หอมแสนหอมแดนดินถิ่นเปียกฝน
เพราะแสนเพราะเสียงมนต์จนเพ้อถาม
เรียบร้อยเรียงเคียงเม็ดดังเพชรงาม
ขณะข้ามแผ่นฟ้ามาหลั่งริน
โอ้สายเอยสายรักจากสายใย
รับนิ่ง-ไหวสุขอยู่ไม่รู้สิ้น
ปลุกผืนป่านาข้าวชาวแผ่นดิน
ฟื้นชีวินรับรักจากฝนพรำ
กบเขียดปลานาน้ำยามฝนมา
ได้ลืมตาอ้าปากด้วยรักร่ำ
เสียงสายฟ้าเกรียวกราวมากราดกรำ
ทุกเคียงคำไล่ประนามความโสมม
แว่วเสียงลมครวญครางดังอู้อื้อ
นั่นแหละคือเสี่ยวนาว่าเหมาะสม
เคยผูกฟางแทนผูกฝ้ายให้สายลม
เป็นเพื่อนชมและปลอมขวัญให้งานน