อย่าถือโกรธโทษคนเขลาเบาปัญญา อย่าถือสาบัวที่เฉาเน่าน้ำ ปล่อยกระบือมิล้อมคอกมาบอกความ อย่าเต้นตามกระต่ายตื่นมิชื่นชม นั่งนิ่งนิ่งสิ่งใดที่ไม่รู้ ก็ไม่สู่บอกเล่าเฝ้าประสม ให้เรื่องยุ่งฟุ้งไปตามสายลม คนนี้อมคนนั้นบ้วนจนป่วนเมือง อยากจะงามใช่งามหน้าให้ทาแป้ง ใช่เสแสร้งใส่สีผีหน้าเหลือง หน้าอาจหนาขึ้นทุกวันมิคายเครือง มิรู้เรื่องรู้สาเพราะหนาทน