ปากกาจุ่มยาพิษความคิดถึง เฝ้ารำพึงเพ้อพร่ำรำพันหา คนคู่เคยเคียงใกล้เมื่อไกลตา จึงเหว่ว้าวุ่นวายทั้งกายใจ เขียนกลอนแปดป่าวประกาศรอยบาดแผล เพราะพ่ายแพ้เพลิงกามพิษความใคร่ แล้วคืนนี้ก่อนนอนจะอ้อนใคร รุ่มร้อนไฟพิศวาสทาสอารมณ์ หอมกลิ่นแก้มกอดเกยเคยหนุนตัก เมื่อร้างรักเสน่หาร่วมผ้าห่ม ก็จบสิ้นยินยอมต้องตรอมตรม จึงระทมทุกข์ทนจนเจียนตาย ละเลงหมึกปากกาอาบยาพิษ มาลิขิตรอยแผลที่แพ้พ่าย ด้วยบทกวีบทใหม่จากใจชาย เป็นเครื่องหมายคำรำพึงคิดถึงเธอ
1725
5
0
หน้าส่วนตัว
