หน้าส่วนตัว
..ยามราตรีคุยกับพระจันทร์
กลางวันยอกเย้าพระอาทิตย์
มีชีวิตอยู่กับดิน และชอบกิน ท่ามกลาง
สายลมแสงแดด
ตะวันย่ำสนธยา หมู่นกกาบินกลับรัง
บนผาแห่งความหลัง สถิตฝังใจมิเลือน
ก้อนหินยังคงอยู่ มันมองดูคอยย้ำเตือน
ประดู่ ใบหล่นเกลื่อน นั่นพุดเขาเราเคยดม
ลานหินตรงมุมแคบ เราเคยแอบอภิรมย์
สองร่างเคยชิดชม นั่นลั่นทมขาวเกลื่อนตา
เคยเสียบดอกข้างหู เอียงคอดูกัลยา
ผิวผ่องพิศโสภา นัยนาดั่งดวงเดือน
ร่ำกลิ่นเจ้าหอมกรุ่น ร่างละมุนมิลืมเลือน
วันผ่านยังคอยเตื
4017
14
0
