White roses
คุณ..ฤกษ์...
ควักหัวใจจากอกมาตีแผ่
ชัดเจนแน่มอบรักปักทรวงร้อน
เธอคงมั่นปานขุนเขาที่เว้าวอน
หทัยถอนทุกข์ทับนับคืนวัน
ไม่เคยเตรียมหัวใจไว้ต้อนรับ
โสตสดับเพราะพริ้งยิ่งหวาดหวั่น
เหมือนฟ้าผ่ากลางแดดแผดตะวัน
กายเทิ้มสั่นหวั่นวิตกเหมือนพกไฟ
ต้องปรับตัวปรับใจอย่างไรบ้าง
ยามเคียงข้างจะวางหน้าออกท่าไหน
เคยแต่เดินคนเดียวเที่ยวเรื่อยไป
ไม่มีใครนำพามาเนิ่นนาน
เป็นพระคุณล้นฟ้าที่ปราณี
จะทำตัวให้ดีมีรักหวาน
โอกาศงามตามกันลงจากคาน
สุขใดปานคนรักกันฉันและเธอ....
กุหลาบขาว..
ใจสื่อใจ..ถึงกัน..ในวันนี้
ความรู้สึก..ดีดี..มีมอบให้
มากกว่าถ้อย..วลี..ที่เอ่ยไป
ออกจากใจ.