กวีปกรณ์
สิ้นรักรส...มดนี้ยังหนีสิ้น
แม้นอ้อยตาลหวานลิ้นยังขื่นขม
เมื่อรักจากถากใจให้ตรอมตรม
พิษชำแรกแทรกอารมณ์ระทมนาน
น้ำต้มผักอันหวานเหมือนตาลอ้อย
รสอร่อยกร่อยจางห่างรสหวาน
จะทนฝืนกลืนกี่ครั้งชั่งทรมาน
ขมลิ้นปานบอระเพ็ดจำเข็ดไกล
ไม่นานนักรักกลับปลอมทำหอมหวาน
มายั่วยวนชวนสะท้านเกินต้านไหว
จากกำหลาบฝังจิตสนิทใจ
ก็ขวักไขว่ไล่คว้าหาลิ้มลอง
อีกครั้งแล้วแก้วกมลหลงกลรัก
โดนศรพิษฤทธิ์หนักปักเป็นหนอง
เจ็บไม่จำซ้ำรอยเดิมเริ่มพุพอง
น้ำตานองร้องไห้ใจระบม
ยามสมานจนคลายหายอักเสบ
กลับขอพรวอนเทพแสร้งเสพสม
เนรมิตลิขิตคู่ชู้อารมณ์
ลืมรอยร้าวคราวระทมอันตรมตรอม
สร้างบาดแผลแก่ใจไม่รู้จบ
เป็
1201
4
0
หน้าส่วนตัว
