พิมญดา
เอาหัวใจดวงน้อยลอยบนฟ้า
อย่าลงมาโศกาพาโศกสันต์
ผูกเอาไว้วงเคียวเรียวพระจันทร์
กว่าคืนวันจะหายใจระบม
เหลือแต่ร่างไร้ใจที่ไร้รัก
ไม่แปรพักตร์รักใครให้ขื่นขม
เจ็บพอแล้วเข็ดรักมักระทม
ปล่อยลอยลมแกว่งไหวใกล้จันทรา
ขอร้องคนผ่านมาอย่าคิดสอย
ใจดวงน้อยลอยเด่นกลางเวหา
มันบอบช้ำมีแต่คราบน้ำตา
ถึงเวลาเดียวดายพ่ายใจคน
เมื่อร่างกายไร้ใจไม่ใคร่รัก
ขอหยุดพักฤทัยหน่ายสับสน
ติดบ่วงเล่ห์รักหลอกหลอนอารมณ์
นอนตรอมตรมปวดปร่ามาแรมเดือน
ฝากฟากฟ้าฝากใจช่วยรักษา
ฝากอุราบอบช้ำอยู่เป็นเพื่อน
ฝากดาวน้อยคอยดูอย่าแชเชือน
หากลางเลือนความเจ็บจะเก็บคืน.......
.
1154
10
0
หน้าส่วนตัว
