ชีวิตล้วนเท่านี้ รอวันที่จักวางวาย ช้า-เร็วแห่งความตาย เกินคาดหมายใครคาดการณ์ เวลาคอยกำหนด เสมือนบทโทษประหาร เวียนว่ายไปตามกาล นั่นแหละแท้และแน่นอน ชีวิตเป็นเช่นนี้ ดุจบ่งชี้อุทาหรณ์ ใยเล่าเฝ้าอาวรณ์ มิลิดรอนละโมบหลง มุ่งแต่จักไขว่คว้า ทุกสิ่งมาว่ายืนยง มิคิดจะปลิดปลง เพื่อละวางอย่างรู้จริง เกรียงไกร หัวบุญศาล ๒๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๙
1380
5
0
หน้าส่วนตัว
