หน้าส่วนตัว
ดื้อก็ดื้อรั้นก็รั้นยังยอมอ่อน
คนเคยร้อนผ่อนให้เย็นเป็นนิสัย
จากที่เคยถือตนจนอ่อนใจ
ต้องยอมให้ทั้งที่ไม่เคยจะทำ
มันเป็นเพราะอะไรก็ไม่รู้
ยอมทนอยู่อย่างใจเจ็บเก็บความช้ำ
แม้จะขัดความรู้สึกต้องฝืนทำ
แสร้งแกล้งขำใจสะอื้นกลืนน้ำตา
แปลกจริงหนอเพราะอะไรใยจึงเปลี่ยน
เพียงเขาเวียนให้เห็นเป็นเพ้อหา
ทำทุกอย่างแค่เห็นเราเข้านัยน์ตา
มันเรียกว่าความรักใช่ไหมคุณ
938
9
0
