พี่ดอกแก้ว
รักละลายหายลับไปกับดาว
หล่นจากหาวแล้วคืนนี้ที่สิ้นแสง
เคยสว่างกลางใจไฟเรืองแรง
มิเคยแล้งแสงรักพิทักษ์ใจ
เพ่งความงามยามคืนค่ำถลำจิต
เก็บมาคิดมาฝันจนหวั่นไหว
สร้างสะพานสู่ดวงดาวทุกคราวไป
ความอบอุ่นอ่อนไหวได้เห็นดาว
ฝันไปไกลว่าได้เคียงเรียงคู่ฟ้า
ประดับห้วงนภาเวหาหาว
สะท้อนน้ำยามแสงกระจ่างพราว
เป็นดั่งดาวดวงงามยามคู่กัน
แต่พริบตาพาใจช้ำระกำร้าว
แสงที่พราวมาวูบวับและดับฝัน
ร่วงสู่ดินจนสิ้นไร้สายสัมพันธ์
หมดเยื่อใยจากกันไม่เหลือรอย
มีเพียงฝันวันเก่าที่ร้าวราน
มองท้องฟ้าราตรีกาลยิ่งเศร้าสร้อย
สะพานดาวร้าวฉานราญใจน้อย
ให้รู้ค่าว่าคนคอยด้อยเพียงดิน
1104
7
0
หน้าส่วนตัว
