แก้วประเสริฐ
แสนสุดสวยเสน่หา
เพริศพริ้งแพร้วพรรณพิศพินิจพักตร์
งามผ่องนักลักขณายากหาเหมือน
ยามแย้มยิ้มพริ้มพรายใจสะเทือน
ยลย่างเยือนเลือนจันทร์ที่ฝันปอง
ซาบซ่านจิตยิ่งคิดติดใจฝัน
ตลึงงันพลันงวยงงหลงนางสนอง
หลงใหลรูปแลจ้องมิอาจครอง
หัวใจต้องอ้างว้างร้างเดียวดาย
ยิ่งแลจ้องมองดูโฉมตรูประจักษ์
ความเลิศลักษณ์ผ่องพรรณอันเฉิดฉาย
ดุจประหนึ่งเทพอัปสรมากรีดกราย
สุดไฉไลให้ถวิลสร้างจินตนา
ฟ้าสร้างกำเนิดเลิศหญิงถึงเพียงนี้
ชายชาตรีมีหรือไม่ปรารถนา
คงว้าวุ่นครุ่นคิดความเป็นมา
เพื่อไขว่คว้าหาทางหวังภิรมย์
โอ้ช่างอนาถวาสนาครานี
หน้าส่วนตัว
1357
37
0
