ปราณรวี
มองฟ้าคราใดให้รู้สึก
ในลึกลึกแอบคิดด้วยอิจฉา
ฟ้ามิเคยเลยร้างห่างสายตา
มีเพื่อนมาห้อมล้อมเห่กล่อมใจ
คราคืนค่ำดวงดาวก็พราวแสง
กระพริบแข่งขานรับจับฟ้าใส
อีกบางคราดวงจันทร์อันอำไพ
สาดแสงให้โลกงามยามราตรี
เมื่อดาวเดือนเลือนหายจากปลายฟ้า
ตะวันจ้าทักทายมิหน่ายหนี
โลกอาบอุ่นด้วยแสงแห่งระวี
ฟากฟ้ามีเพื่อนพ้องมิหมองใจ
ดูซินั่นเมฆน้อยลอยเลื่อนลับ
หากแม้นจับลงมาจากฟ้าได้
จะปั้นเป็นฝูงปลามิช้าไย
แล้วปล่อยไปว่ายฟ้าท้าคลื่นลม
หลังฝนโรยโปรยปรายฟ้าคลายร้อน
นกบินร่อนเรื่อยเรียงร้องเสียงขรม
รุ้งทอแสงระยับตาชื่นอารมณ์
ฟากฟ้าพรมสีสันอันงดงาม
อยากโผผินบินได้คล้ายปักษา
คุ้
4292
5
0
หน้าส่วนตัว
