แก้วประเสริฐ
๐ นิรันดร์ ๐
๐ หลากขุนเขาแนวไพรวิไลพฤกษ์
สร้างตราตรึกตามธรรมน้อมนำถวิล
สุริยันต์พราวพร่างกลางเมฆิืนทร์
ราตรีจินต์จันทร์ดาวเฝ้าชมมอง
๐ ประกายแสงระยิบระยับแฝง
บ่อเกิดแห่งสังขารอันพลันสนอง
คลุกเคล้าปนต่างสิ่งแม้นอิงปอง
ย่อมเรืองรองศรัทธายากคว้าเงา
๐ ท้องทะเลหันหาสู่มหาสมุทร
แม่น้ำผุดลำคลองอย่าปองเขลา
เกิดเป็นสิ่งอิงไว้แนบกายเรา
รู้จักเฝ้าลักษณายามมาเยือน
๐ ลมพัดเฉื่อยท่องไปในโลกกว้าง
สบอ้างว้างสุขเกษมเปรมใครเหมือน
เป็นวิชาสร้างไว้อย่าได้เลือน
บ้างก็เปื้อนงามไสวฝากไว้จริง
๐ ครั้นเกิดขึ้นมาแล้วไม่แคล้วพราก
สิ่งหลายหลากตั้งอยู่ดูคล้ายสวิง
ยามหว่านไปกระจายในพึ