...ปีกหงส์...
อาจเป็นเพราะ มันรักมากเกินตัดใจ
เลยลืมเธอไม่ได้ สักที จากวันนั้น
ภาพเธอ ยังคงชัดเจน อยู่ทุกคืน และทุกวัน
พยายาม ลบภาพของเธอนั้นออกจากใจ
* * * . . * * * . . * * * . . * * * . . * * * . . * * *
ทั้งที่รู้ตัวเองดี นับแต่นั้น . . .
เธอเองไม่มีวัน หวนกลับมา เพื่อเริ่มใหม่
ไม่มีหนทางที่จะถักทอ สายใย
ระหว่างหัวใจของคนสองคน . . .
* * * . . * * * . . * * * . . * * * . . * * * . . * * *
ทำดีแทบตาย ให้เธอหันมามอง . . . คนทางนี้
แต่ก็รู้ตัวเองดีว่ามันคงไม่มีผล
คนไร้ค่า ที่ถูกขว้างปา ต้องทุกข์ทน
ทั้งเจ็บ และสับสน มีน้ำตา
* * * . . * * * . . * * * . . * * * . . * * * . . * * *
เธอเคยเอ่