ยามฝนโปรย โรยร่วง หล่นจากฟ้า ดั่งน้ำตา ของฉัน ที่หลั่งไหล คิดถึงเธอ ที่รัก แทบขาดใจ ยามฝนหลั่ง คราใด น้ำตาคลอ เมื่อไหร่หนอ คนดี จะกลับมา นั่งนับฝน บนฟ้า จนหวั่นไหว กี่ฤดู ที่ฝน ผ่านพ้นไป คนของใจ จากไป ไม่กลับคืน สะอื้นไห้ กับใจ ที่อ่อนล้า เมื่อไหร่หนา ท้องฟ้า จะสดใส หากหมดฝน ฉันคง ต้องทำใจ ให้สดใส เหมือนฟ้าใหม่ หลังฝนโปรย