พี่ดอกแก้ว
คงเหมือนเรือลำน้อยลอยเคว้งคว้าง
อยู่ท่ามกลางเกลียวน้ำความหวั่นไหว
ไร้ทิศทางหางเสือเรือล่องไป
เพราะเขาใช้จนหมดค่าไม่อาวรณ์
หลงชมเงารัชนีที่ในน้ำ
หมายติดตามใกล้ชิดมิคิดถอน
หัวใจรักภักดีที่อาทร
แม้นร้าวรอนก็จงรักจักอดทน
ทุกวันคืนคลื่นคลุมรุมเรือนัก
ก็แน่นหนักเพียรสู้อยู่ทุกหน
แทบอัปปางร้างเยื่อเกื้อกมล
ภัยไหลหลากท่วมท้นก็ทนมา
หมายดูแลแค่เงาเขาลวงใช้
เพราะหลงใหลในคลื่นเสน่หา
ถูกกรีดกดเป็นหยดเลือดและน้ำตา
ด้วยมือนั้นช้าช้าทีละรอย
ซากยับเยินสะเทิ้นน้ำตามแรงไหว
ทอดหัวใจให้สิ้นไม่ท้อถอย
เพียงสัตย์ซื่อถือมั่นไม่บั่นรอย
ตั้งใจคอยเขาแลเหลียวมาเกี่ยวใจ
787
10
0
หน้าส่วนตัว
