ณ..เวิ้งฟ้าหว่างฝันอันพรรณราย แลแสงสายรังสิมันตุ์ตระการสี เลื่อมระยับวับวามล้ำพรรณี หลงฤดีมีจิตพินิจชม ทิชากรบินล้อเคียงคลอคู่ ผละจากหมู่ลัดฟ้างามตาสม ปีกโบยบางยังโบกชมโลกกลม บินเล่นลมเริงร่านภาเพลิน ครั้นเหนื่อยนักจักร่อนมานอนคู่ บนเนินภูลำเนาว์ถิ่นเขาเขิน ไม่ใหลหลงกรงทองอันผ่องเกิน ขอดำเนินเหิรฟ้าพเนจร อยู่ใต้ฟ้าคราหนาวจักเข้าแอบ กายนิ่งแนบกางกอดพร่ำพลอดสมร ครั้นลมโบกโกรกกล้ำย้ำบั่นทอน มิสั่นคลอนมั่นรัก...ประจักษ์เคียงฯ
1033
6
0
หน้าส่วนตัว
