พิมญดา
คนขี้เหร่โดนแอบรักชักขวนเขิน
อกสะเทิ้นต๊กกะใจใครกันหนอ
มาต่อกลอนบอกว่ารักแล้วให้รอ
ปล่อยให้พ้อถึงเดือนดาวหนาวฤทัย
ทบทวนคำพร่ำคิดถึงคอยห่วงใย
คนเหงาใจปลื้มยิ่งนักชักหวั่นไหว
คนขี้เหร่ยิ้มรับรักประทับใจ
รอยอาลัยใครคนนั้นจำนรรจา
คนขี้เหร่พี่รักจริงหรือหลอกลวง
อยากมาทวงคำว่ารักปักใจหา
หากรักจริงยอมเป็นทาสพี่ทุกครา
ปรารถนารักพี่ยาชั่วนิรันดร์
หากรักจริงขอขอบคุณไม่แชเชือน
จะยอมเป็นแม่ศรีเรือนตามความฝัน
จะต่อกลอนอ้อนอุ่นรักพี่ทุกวัน
ขอพี่ช่วยย้ำคำมั่น ฉันรักเธอ
คนขี้เหร่ก็แอบปลื้มพี่มานาน
ฟังคำหวานที่พี่คอยมาเสนอ
ชักเอนเอียงใจเสียแล้วเฝ้าละเมอ
ถึงกับเพ้อคร่ำครวญ