โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
ยังยืนเดียวเปลี่ยวกายในแดนนี้
อาภากรอ่อนสีแสงแล้วแดงใส
วัฏจักรพักผ่อนย้อนกลับกลาย
จักกรีดร้องให้ก้องไพรใครจักยิน
หนาวก็หนาวราวมีดมากรีดแกล้ง
ทิชากรร่อนร่อนแผลงแกล้งผกผิน
ณ ห้วงใจให้ชอกช้ำน้ำตาริน
นี่ฤา เถื่อนแดนถิ่นที่สิ้นใจ
ทำไมเล่าเราต้องเปลี่ยวเดียวอยู่นี่
สุขเคยมีแสร้งสลับดับสูญหาย
นำตานองร้องร่ำพร่ำฟูมฟาย
เพียงสักคนสนใจใคร่จักฟัง
โลกของฉันนั้นสิ้นศัพท์ดับที่นี่
แม้นย่อยับไม่ลับลี้หนีกลับหลัง
ทุกข์ก็ทุกข์แม้นรุกโรมโหมประดัง
สู้แค่ฝังดินกลบศพตนเอง
ตายก็ตายสลายสิ้น ณ ถิ่นนี้
บ่ ได้มีใครสามารถอาจข่มเหง
แม้นชีพวายมลายไซร้ไป่ ยำเยง
บ่ กริ่งเกรงชะตาแกล้งแ
หน้าส่วนตัว
786
3
0
