เคยเห็นหน้าเคยพะนอเคยคลอเคล้า เคยพะเน้าเฝ้าเอาใจมิห่างหาย เคยอิงแอบแนบชิดสนิทกาย มิแหนงหน่ายสองใจอยู่ใกล้กัน เคยได้ยินท่วงทำนองของซุ่มเสียง แม้ร่วมเรียงเคียงหมอนยังนอนฝัน ฉันมีสุขยืนอยู่ได้ในคืนวัน แสนหวาดหวั่นเพราะฉันนั้นมีเธอ แทบขาดใจด้วยพิษของคิดถึง หากวันหนึ่งเราห่างไกลไม่ไผลเผลอ มีสัญญาประกันไว้ก่อนได้เจอ ว่าจะหลงพร่ำเพ้อเธอผู้เดียว