พู่กันของหูกวาง
หรือบุญกรรมที่ทำมาแต่ปางก่อน
ดลให้เราได้จรมาพบกันใหม่
ร่วมร้อยเรียงเรื่องราวให้เป็นไป
ต่างคนนั้นไซร้...ก็ต่างที่มา...
ชดใช้ในสิ่งที่เคยทำไว้
ได้เจอวันที่สดใส หรือทั้งใจอ่อนล้า
พานพบเรื่องราว...ทำให้เราเสียน้ำตา
สุข-ทุกข์ตามกฎแห่งกรรมที่ทำมา...แต่ปางไกล
ฤาจะฝืนเส้นทางที่ย่างก้าว
แต่ว่าเราก็ไม่อาจทำได้
สำนึก และ ยอมรับในสิ่งที่เป็นไป
แม้มันจะเหนื่อยเกินทนไหว...ก็ตามที
เหมือนล่องไปในแนวทางของชีวิต
ที่ซึ่งถูกลิขิต...และไม่อาจหลบหนี
ไม่อาจล่วงรู้ว่าเมื่อไรจะสิ้นสุดสักที
จนตราบใดที่ชีวิตเรายังมี...ก็คงต้องดิ้นรน
จุดจบที่เที่ยงแท้
อาจเหลือเพียงแต่...แค่ความหมองหม่น
สิ่งที่คน
812
16
0
หน้าส่วนตัว
