หนาวลมโชยฉ่ำเย็นยังเว้นว่าง ใยรักร้างห่างเจ้าเศร้าไม่หาย กลับหนาวเหน็บเจ็บแปลบจนแสบตาย ช่างเหลือร้ายหน่ายกันทำฉันตรม ครั้นปีใหม่ได้มาเวียนหาอีก เธอหลบหลีกปลีกใจให้ขื่นขม ลมหนาวนี้ที่พัดซัดระบม ฉันยืนข่มซมไข้ไร้คนแล โอ้เหมันต์สัญญาข้าจดจำ ไม่ครวญคร่ำพร่ำใฝ่ถึงใครแน่ แม้หนาวรักปักใจใคร่ยอมแพ้ ขอเหลียวแลแต่ตัวเราเลิกเหงาพลัน สายลมหนาวพราวพัดสัมผัสกาย ฉันแหนงหน่ายคลายรักปักยึดมั่น รอคิมหันต์ผันมาเรียกหากัน หนาวเย็นสั่นทันลดสูญหมดใจ
225
4
0
หน้าส่วนตัว
