แดนไกล ไลบีเรีย
"บทที่ 1 บทอิสราเอล"
ป่าหนึ่งผืน คุณค่า นั้นไพศาล
สายน้ำหนึ่ง สายธาร คุณมหันต์
แต่มนุษย์ เราหนึ่งคน ทำลายพลัน
ดื้อรั้น เอาแต่ได้ ไม่ใคร่คิด
ธรรมชาติ สร้างสรรค์ ให้มันสวย
โปรดเถิดช่วย รักษา อย่าทำผิด
โปรดจำ ทำไว้ เถิดสักนิด
เพื่อชีวิต ประโยขน์ผล ชนประชา
"บทที่ 2 บทเลบานอน"
ผิดหยุดทำ ถูกต้อง ควรทำต่อ
ถ้าดีพอ ผลดี มีมาหา
ถ้าทำผิด แล้วหยุดทำ คนเมตตา
ในโลกา ยุติธรรม มีรำไร
แต่ถ้าเกิด ทำผิด ไม่คิดหยุด
เหมือนตายผุด กลายเป็นผี ดีตรงไหน
มีแต่คน นินทา ว่าทั่วไป
ตริตรองไว้ เถิดมนุษย์ หยุดกระทำ
หน้าส่วนตัว
1452
0
0
