๏ รัตติกาลโอบแขนกอดแผ่นฟ้า ท้องนภาพร่างพราวดาวสดใส เหล่าแมลงบรรเลงบทเพลงไพร พฤกษาไหวดั่งพร่ำย้ำทำนอง ลมเหมันต์พัดเพียงแผ่วแผ่วผ่าน มิสะท้านเพราะอุ่นไอหัวใจสอง มือหนึ่งคอยเติมไฟฟืนในกอง อีกหนึ่งมือประคองกอดน้องนาง กรุ่นกลิ่นอายกายสาวเร้ารู้สึก พลันหวนนึกถึงคราก่อนอุษาสาง ได้โอบกอดแนบชิดจุมพิตปรางค์ มิเลือนรางยังจำจดหมดหัวใจ รัตติกาลโอบแขนกอดแผ่นฟ้า เหล่าพฤกษาชูช่อล้อลมไหว ดั่งรับรู้บางคนและบางใคร จะกลับมาประสานใจที่สะเมิง๚ะ๛
1723
6
0
หน้าส่วนตัว
