นางฟ้าซาตาน
หน้ากระดาษว่างเปล่า
ไม่รู้จะเขียนเรื่องราวใดๆลงไปในนั้น
นั่งจับปากกา..จมอยู่กับความเงียบงัน
นอนซบกระดาษ..ไหวหวั่น..เหงาใจ
มีเพียง..เสียงหยดน้ำสะท้อนดัง
สะเทือนใจ..ตอกฝัง..ให้หวั่นไหว
ไม่มีเรื่องราว..ไม่มีความทรงจำใดๆ
ดำเนินชีวิตเรื่อยไปด้วยหัวใจเฉื่อยชา
ลืมตามองลงบนพื้น
พยายามฟื้นคืน..พยายามค้นหา
หัวใจ..ไปอยู่ที่ใด..ในช่วงเวลา
รู้เพียงความเจ็บปร่า..กรีดลงมาบาดข้างใน
หลับไปเลยคงดีกว่า
เผื่อว่าจินตนาการจะเติมความอ่อนไหว
เดินทางไป..ส่งหัวใจเดินทางไกล
ขอแค่ฝันให้สุขใจ..ไม่อยากตื่นมารับความเป็นจริง