ใบคาน
ฉันเข้าใจ ในรัก ที่หนักนี้
ฉันรู้ดี ความรู้สึก ผลึกเศร้า
ทรมานหัวใจ เธอไม่เบา
รักของ"เขา"แก่นแท้ พ่ายแพ้ใจ
เธอรู้ ฉันรักเธอ เสมอมั่น
และผูกพันธ์เกินกว่ามาผลักใส
แต่เธอเจ็บ มากนักหนอ เกินรอต่อไป
เมื่อรู้ว่า คนของใจ ไม่ใช่จริงจริง
หันมามองตัวฉัน ณ วันร้าว
ฝืนแข็งกร้าว ต่อไป ไม่ทอดทิ้ง
จะบ้าบอ ทำไม ไม่ประวิง
ยิ่งจมดิ่ง ยิ่งร้าย ทำลายกัน
เค้าว่ารักคือการให้ใช่หรือเปล่า?
ปล่อยให้เขา เข้ามา ดีกว่านั้น
ปล่อยเธอไป ดีกว่า มาดึงดัน
จะดื้อรั้น ดักดาน ทรมานทำไม
ให้เธอมีอนาคต สดใสกว่า
มารักคน สองหน้า ไร้ค่าใหม?
จงก้าวสู่ ชีวิตใหม่ ไปเถอะไป
ทิ้งห่วงเหว เลวร้าย ไว้เถอะเธอ !
1034
3
0
หน้าส่วนตัว
